Czy zmiana kryteriów diagnostycznych ułatwi rozpoznanie ADHD u dorosłych?
Journal Title: Psychiatria Polska - Year 2013, Vol 47, Issue 2
Abstract
ADHD jest zaburzeniem, które rozpoczyna się w okresie dzieciństwa. W świetle współczesnej wiedzy w ok. 60% przypadków ADHD stwierdzonego u dzieci, objawy zaburzenia utrzymują się do okresu dorosłości. Badania epidemiologiczne wskazują, że ADHD stwierdza się u ok. 2–5% populacji osób dorosłych. Konsekwencje zaburzenia są poważne i dotyczą sfery zdrowotnej, osobistej i zawodowej pacjenta. Rozpoznanie ADHD u osoby dorosłej jest oparte o kryteria diagnostyczne opracowane dla dzieci. Powoduje to różne trudności i wątpliwości diagnostyczne, może także prowadzić do zjawiska niedoszacowania częstotliwości występowania zaburzenia u dorosłych. W artykule omówiono wady aktualnie obowiązujących kryteriów diagnostycznych w ICD-10 i DSM-IV w odniesieniu do diagnostyki osób dorosłych. Przytoczono propozycje zmian przedstawiane przez badaczy zajmujących się problemem ADHD u dorosłych, mające na celu ułatwienie klinicystom rozpoznania tego zaburzenia. Najważniejsze propozycje to: w odniesieniu do objawów - włączenie dodatkowych symptomów opisujących specyfikę nadruchliwości osób dorosłych oraz obniżenie ilości objawów niezbędnych do rozpoznania zaburzenia, w odniesieniu do kryterium wieku – podwyższenie wieku (objawy powinny się pojawić przed 12 r.ż).
Authors and Affiliations
Monika Szewczuk-Bogusławska, Halina Flisiak-Antonijczuk
Keywords
Related Articles
- EP ID EP109398
- DOI -
- Views 106
- Downloads 0
ICD-11 – Projekt wytycznych diagnostycznych dla zaburzeń psychicznych: raport dla członków WPA
Planuje się, iż 11. edycja Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-11) zatwierdzona zostanie przez Światowe Zgromadzenie Zdrowia w maju 2018 r. Obecnie opracowywany jest rozdział dotyczący zaburzeń psychicznych. Projekt...
Pożądanie w odpowiedzi – nowe spojrzenie na hipolibidemię u kobiet
Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie kontrowersji wokół kryteriów zaburzeń pożądania ujętych w DSM-IV. Przyjęty i opracowany w 1966 roku przez Mastersa i Johnson, a później uzupełniony w 1974 roku przez Kaplan cyk...
Wartość pomiaru samoopisowego w diagnostyce neuropsychologicznej pacjentów z uszkodzeniem mózgu
Metody samoopisowe są często stosowane w medycynie i psychologii. W badaniu pacjentów z uszkodzeniami mózgu ich wiarygodność może być jednak ograniczona. Wynika to z różnorodności ograniczeń jakich doświadczają chorzy: z...
Polish version of the ADI-R (Autism Diagnostic Interview – Revised)
Childhood autism belongs to pervasive developmental disorders and is characterised by qualitative abnormalities in reciprocal social interactions, communication, and by restricted, repetitive interests and behaviours. Un...
Obsessive-compulsive symptoms, tics, stereotypic movements or need for absolute consistency? The occurrence of repetitive activities in patients with pervasive developmental disorders – case studies
Summary Repetitive and stereotyped behaviours in the form of stereotyped interests or specific routine activities are one of the diagnostic criteria in pervasive developmental disorders. The occurrence of repetitive beh...