Postępowanie fizjoterapeutyczne po złamaniach osteoporotycznych
Journal Title: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja - Year 2006, Vol 8, Issue 4
Abstract
Osteoporoza, charakteryzująca się niską masą kości i upośledzoną mikroarchitekturą tkanki kostnej, jest często przyczyną złamań, do których dochodzi w wyniku nawet niewielkich urazów. Takie złamania mogą prowadzić do poważnych powikłań, niepełnosprawności, a także śmierci. Pogarsza się jakość życia, zmniejsza zdolność do samodzielności i obniża poczucie własnej wartości. Zatem, konsekwencje osteoporozy, jakimi są złamania, stają się coraz większym problemem zarówno natury medycznej, jak i społeczno-ekonomicznej. Ryzyko złamań na tle osteoporozy wzrasta wraz z wiekiem z powodu zmian inwolucyjnych zachodzących nie tylko w układzie narządu ruchu, ale także w OUN. Złamania najczęściej dotyczą trzonów kręgów, bliższego końca kości udowej oraz dystalnej części kości promieniowej. Szybko wdrożone postępowanie fizjoterapeutyczne pozwala uniknąć wielu komplikacji związanych z tym problemem. Celem pracy jest przedstawienie kompleksowego postępowania fizjoterapeutycznego po najczęstszych złamaniach osteoporotycznych, z uwzględnieniem zaleceń bezpiecznego wykonywania czynności życia codziennego, które zapobiegałyby kolejnym złamaniom. Postępowanie fizjoterapeutyczne po złamaniu trzonów kręgów obejmuje trzy fazy. Pierwsza ma ułatwić proces gojenia i nie dopuścić do powikłań. Druga ukierunkowana jest na poprawę sprawności fizycznej i naukę bezpiecznego wykonywania podstawowych czynności życia codziennego. Natomiast faza trzecia to doskonalenie i utrwalanie nabytych wcześniej umiejętności. Pełny program kompleksowej rehabilitacji po złamaniach bliższego końca kości udowej obejmuje: postępowanie fizjoterapeutyczne bezpośrednio po zabiegu, zapobieganie dalszemu ubytkowi masy kostnej oraz zmniejszanie ryzyka upadków i kolejnych złamań. Postępowanie usprawniające po złamaniach dalszego końca kości promieniowej jest ukierunkowane na przywrócenie prawidłowej funkcji ręki oraz zapobieganie powikłaniom, jakie niesie za sobą unieruchomienie kończyny. Fizjoterapia, obejmująca kinezyterapię, fizykoterapię oraz zaopatrzenie ortotyczne, powinna stanowić nieodzowny element w kompleksowej terapii złamań osteoporotycznych.
Authors and Affiliations
Bożena Jasiak-Tyrkalska, Edward Czerwiński
Keywords
Related Articles
- EP ID EP56589
- DOI -
- Views 67
- Downloads 0
Podobieństwa i różnice między jednostronną i obustronną chorobą Perthesa
Wstęp. Celem pracy jest porównanie jednostronnej i obustronnej choroby Perthesa, ocena występujących różnic i podobieństw w przebiegu choroby.Materiał i metody. Analizie poddano 261 chorych z jednostronną choroba Perthes...
Kształt lędźwiowo-krzyżowej części kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej u pacjentów z kręgozmykiem L5-S1
Wstęp. Problematyka kręgozmyku jest szeroko dyskutowana w różnych opracowaniach naukowych, ale tylko nieliczne prace analizują wpływ wielkości ześlizgu na statykę kręgosłupa. Biomechaniczne rozważania wskazują, iż wielko...
Fungal spondylodiscitis in a patient with ulcerative colitis - case report
We report a case of a 34 year old women with spondylodiscitis due to Candida albicans infection. One and a half year earlier a ulcerative colitis she was diagnosed and treated with sulfasalazine, short course of glucocor...
Rola katepsyny K w powstawaniu zmian zwyrodnieniowych w stawach
Primary osteoarthritis is one of the oldest known joint diseases. The damage to the joint involves all its structures, and leads to considerable discomfort in daily life and limitations on patient activity. Degenerative...
Porównanie wyników radiologicznych operacyjnego leczenia skrzywień piersiowo-lędźwiowych w skoliozach idiopatycznych metodą spondylodezy tylnej i przedniej „kość na kość”
Wstęp. Celem operacyjnego leczenia skolioz jest maksymalna korekcja skrzywienia przy możliwie minimalnej liczbie usztywnionych segmentów kręgosłupa. Powszechnie akceptowane są dwie metody operacyjne: spondylodeza tylna i...