Adam Prosper Burzyński OFM (1775-1830) zakonnik – misjonarz – biskup
Journal Title: Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia - Year 2013, Vol 20, Issue 1
Abstract
Adam Prosper Burzyński (1755-1830) franciszkanin, misjonarz w Egipcie i drugi biskup Diecezji Sandomierskiej, był jedną z najciekawszych osobowości początku dziewiętnastego wieku. Czasy, w których żył były wyjątkowo niepokoje i obfitujące w wydarzenia. Był to okres rewolucji i wojen, czas przemian społeczno-politycznych i ekonomicznych, utraty niepodległości i prób odzyskania jej, tworzenia się nowych struktur oraz umacniania się ideologii. Burzyński był silną osobowością, człowiekiem dobrego serca, wymagającym zarówno od siebie jak i od otoczenia. Dzięki ciężkiej pracy, talentowi organizacyjnemu oraz życiowej mądrości utrzymał Prefekturę Kościoła Rzymskokatolickiego w Egipcie w ciężkich czasach wojny i klęsk żywiołowych. Jako prefekt Egiptu pragnął harmonijnego współistnienia wszystkich Kościołów Chrześcijańskich i zjednoczenia ze Stolicą Apostolską. Dzięki przyjaźni z generałem Józefem Zajączkiem został mianowany biskupem nowo powstałej Diecezji Sandomierskiej. W chwili podejmowania tego obowiązku nie był już najmłodszy, miał sześćdziesiąt pięć lat. Obawiano się, że ten ciężar okaże się dla niego zbyt wielki. Jednakże, wydaje się że był on pożądanym kandydatem do zarządzania tą diecezją, która będąc w trakcie formowania się potrzebowała gorliwego pasterza i dobrego organizatora. W ciągu dziesięciu lat Burzyński podzielił diecezję na siedemnaście dekanatów. Spośród najznakomitszych przedstawicieli duchowieństwa diecezji utworzył radę doradców (Kurię Diecezjalną). Założył również Seminarium Duchowne. Polecił swoim Dziekanom aby wizytowali swoje parafie cztery razy do roku oraz przesyłali dokładne sprawozdania do kurii. Na ile pozwalały mu siły wizytował większe parafie. W 1820 r. zaprosił siostry ze Zgromadzenia Miłosierdzia i oddał im będący ruinie szpital-schronisko, który dzięki jego własnym nakładom finansowym przekształcił się w pierwszy na terenie Sandomierza szpital. W 1819 r. zainteresował się zlikwidowanymi zakonami i kościołami chcąc chronić je przed zniszczeniem. Na koniec, należy podkreślić nie używając przy tym wielkich słów, że jego patriotyzm choć cichy, był czynny i prawdziwy. Bliscy jego sercu byli szczególnie żołnierze i oficerowie, którzy walczyli o niepodległość i wolność swojej ukochanej ojczyzny, oraz wdowy po nich. Burzyński zmarł w wieku siedemdziesięciu pięciu lat, dziewiątego września 1830 r. i został pochowany trzy dni później w krypcie Katedry Sandomierskiej, gdzie nadal spoczywają jego szczątki.
Authors and Affiliations
Piotr Włoczyk
Keywords
Related Articles
- EP ID EP166693
- DOI -
- Views 68
- Downloads 0
Heurystyczne aspekty rozumowania przez analogię
W nauce odróżnia się analogię jako strukturę myślenia i analogię jako pewien typ rozumowania. W praktyce jednak analogiczne myślenie i rozumowanie wzajemnie współzależą od siebie. Analogiczne myślenie jest heurystycznym...
Od instrumentalizacji do eliminacji religii z przestrzeni publicznej
W artykule zaprezentowano nowożytną i współczesną koncepcję polityki. Badano w nich system powiązań polityki i religii. Ze względu na stosunek polityki do religii we wskazanych koncepcjach można mówić nie tyle o dwóch, c...
Dokument z 1787 r. dotyczący szkoły trywialnej w Brzostku
Wśród dokumentów zgromadzonych przez miłośnika historii Antoniego Schneidera znaleźć można takie, które ukazują lokalne problemy galicyjskich miast i miasteczek w minionych wiekach. Nie udało się temu kolekcjonerowi, któ...
Stanisław Kowalczyk, Światopogląd chrześcijański. Problemy wybrane, Norbertinum Lublin 2016
Omówienie pozycji Stanisława Kowalczyka pt. Światopogląd chrześcijański. Problemu wybrane, wydanej w Lublinie w 2016 r.
Nancy Ellen Abrams, A God That Could Be Real. Spirituality, Science, and the Future of Our Planet, Beacon Press, Boston 2015
Omówienie pozycji Nancy Ellen Abrams pt. A God That Could Be Real. Spirituality, Science, and the Future of Our Planet, wydanej w Bostonie w 2015 r.