Adam Prosper Burzyński OFM (1775-1830) zakonnik – misjonarz

Apply

Adam Prosper Burzyński OFM (1775-1830) zakonnik – misjonarz – biskup

Journal Title: Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia - Year 2013, Vol 20, Issue 1

Abstract

Adam Prosper Burzyński (1755-1830) franciszkanin, misjonarz w Egipcie i drugi biskup Diecezji Sandomierskiej, był jedną z najciekawszych osobowości początku dziewiętnastego wieku. Czasy, w których żył były wyjątkowo niepokoje i obfitujące w wydarzenia. Był to okres rewolucji i wojen, czas przemian społeczno-politycznych i ekonomicznych, utraty niepodległości i prób odzyskania jej, tworzenia się nowych struktur oraz umacniania się ideologii. Burzyński był silną osobowością, człowiekiem dobrego serca, wymagającym zarówno od siebie jak i od otoczenia. Dzięki ciężkiej pracy, talentowi organizacyjnemu oraz życiowej mądrości utrzymał Prefekturę Kościoła Rzymskokatolickiego w Egipcie w ciężkich czasach wojny i klęsk żywiołowych. Jako prefekt Egiptu pragnął harmonijnego współistnienia wszystkich Kościołów Chrześcijańskich i zjednoczenia ze Stolicą Apostolską. Dzięki przyjaźni z generałem Józefem Zajączkiem został mianowany biskupem nowo powstałej Diecezji Sandomierskiej. W chwili podejmowania tego obowiązku nie był już najmłodszy, miał sześćdziesiąt pięć lat. Obawiano się, że ten ciężar okaże się dla niego zbyt wielki. Jednakże, wydaje się że był on pożądanym kandydatem do zarządzania tą diecezją, która będąc w trakcie formowania się potrzebowała gorliwego pasterza i dobrego organizatora. W ciągu dziesięciu lat Burzyński podzielił diecezję na siedemnaście dekanatów. Spośród najznakomitszych przedstawicieli duchowieństwa diecezji utworzył radę doradców (Kurię Diecezjalną). Założył również Seminarium Duchowne. Polecił swoim Dziekanom aby wizytowali swoje parafie cztery razy do roku oraz przesyłali dokładne sprawozdania do kurii. Na ile pozwalały mu siły wizytował większe parafie. W 1820 r. zaprosił siostry ze Zgromadzenia Miłosierdzia i oddał im będący ruinie szpital-schronisko, który dzięki jego własnym nakładom finansowym przekształcił się w pierwszy na terenie Sandomierza szpital. W 1819 r. zainteresował się zlikwidowanymi zakonami i kościołami chcąc chronić je przed zniszczeniem. Na koniec, należy podkreślić nie używając przy tym wielkich słów, że jego patriotyzm choć cichy, był czynny i prawdziwy. Bliscy jego sercu byli szczególnie żołnierze i oficerowie, którzy walczyli o niepodległość i wolność swojej ukochanej ojczyzny, oraz wdowy po nich. Burzyński zmarł w wieku siedemdziesięciu pięciu lat, dziewiątego września 1830 r. i został pochowany trzy dni później w krypcie Katedry Sandomierskiej, gdzie nadal spoczywają jego szczątki.

Authors and Affiliations

Piotr Włoczyk

Keywords

Ks. Józef Krasiński, Kościoły i obrządki wschodnie. Sanktuaria – Skarby kultury, Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, Sandomierz 2012, s. 486.

Recenzja naukowa książki: Ks. Józef Krasiński, Kościoły i obrządki wschodnie. Sanktuaria – Skarby kultury, Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, Sandomierz 2012, s. 486.

Wykaz prac magisterskich obronionych na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II przez diakonów Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu w 2014 roku

EP ID EP166693
DOI -
Views 54
Downloads 0