Alloplastyka ze skracającą osteotomią podkrętarzową „Z” w leczeniu następstw rozwojowej dysplazji z wysokim zwichnięciem stawu biodrowego.
Journal Title: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja - Year 2012, Vol 14, Issue 4
Abstract
StreszczenieWstęp. W pracy przedstawiono wyniki endoprotezoplastyki stawu biodrowego w leczeniu zmian deformacyjnych będących następstwem lub wcześniej leczonej operacyjnie rozwojowej dysplazji z wysokim zwichnięciem stawu biodrowego. U wszystkich chorych panewkę endoprotezy osadzano w miejscu anatomicznym. Celem uniknięcia nadmiernego wydłużenia operowanej kończyny i związanych z tym powikłań, skracano trzon kości udowej wykonując podkrętarzową osteotomię „Z”. Miejsce osteotomii stabilizowano na bezcementowym trzpieniu CDH.Materiał i metoda.W latach 2006 – 2011 technikę tą zastosowano u 10 kobiet ze średnią wieku 53, 4 lat. Wskazaniami do operacji były dolegliwości bólowe u 5 chorych ze zmianami zwyrodnieniowymi w następstwie rozwojowej dysplazji z wysokim zwichnięciem stawu biodrowego. Pozostałe chore były wcześniej leczone operacyjnie. U 4 wykonano osteotomię kątową części bliższej trzonu kości udowej, a u jednej całkowitą alloplastykę stawu biodrowego z wysokim umiejscowieniem elementu panewkowego. Przedoperacyjny średni wskaźnik Harrisa wynosił 43, 7. Przedoperacyjne skrócenie kończyny wynosiło od 4 do 10 cm, średnio 6, 1 cm. Wyniki.Średni okres obserwacji wyniósł 28, 3 miesięcy. Nie obserwowano pooperacyjnych uszkodzeń nerwów. U wszystkich chorych uzyskano wydłużenie operowanej kończyny od 2, 5 do 5 cm średnio 3, 4 cm. Radiologicznie zrost miejsca osteotomii uzyskano średnio w 4, 5 miesiąca. Wszystkie chore podawały całkowite lub prawie całkowite ustąpienie dolegliwości bólowych i poprawę funkcji operowanej kończyny. Wskaźnik Harrisa podczas ostatniej kontroli ambulatoryjnej wzrósł średnio do 86 punktówWnioski. Osteotomia podkrętarzowa kości udowej zmniejsza ryzyko operacyjnych powikłań związanych z nadmiernym wydłużeniem kończyny i ułatwia dostęp do panewki stawu biodrowego. Alloplastyka w połączeniu z osteotomią podkrętarzową typu „Z” kości udowej jest bezpieczną metodą leczenia zmian zwyrodnieniowych w następstwie rozwojowej dysplazji z wysokim zwichnięciem stawu biodrowego.
Authors and Affiliations
Jacek Semenowicz , Szymon Szymański , Roman Walo , Przemysław Czuma , Bartłomiej Pijet
Porównawcza ocena wyników operacyjnego leczenia złamań dalszego końca kości promieniowej typu Smitha i Collesa
Wstęp. Celem badania jest ocena skuteczności operacyjnego leczenia złamań dalszego końca kości promieniowej, po otwartym nastawieniu i zespoleniu płytą kątowo-stabilną, w zależności od mechanizmu urazu – zgięciowego lub...
Arthroscopic Management of Anterior Instability of the Shoulder
Background. The aim of all shoulder joint stabilization surgery is to prevent further dislocation and restore anatomical continuity of the capsule-labral complex to the anterior and inferior edge of the glenoid. In this...
Biomechanical Causes of Fracture Non-union after Diaphyseal Forearm Fracture Fixation: an in Silico Analysis. Case Study
Non-union of forearm bone shaft fractures remains, in some cases, a major clinical problem. The aim of this study was to assess the biomechanical causes of non-union in a patient with diaphyseal forearm fractures fixated...
The CD-Hopf method in the surgical treatment of idiopathic scoliosis of the thoracolumbar or lumbar spine
Background. The aim of this paper is to assess the extent of correction of scoliosis after surgery from the anterior approach using the CD Hopf method.Material and methods. We analyzed 20 patients with idiopatic thoracol...
Wpływ masażu izometrycznego na siłę chwytu globalnego chorych po leczeniu zachowawczym złamań dalszego końca kości promieniowej. Doniesienie wstępne
[b]Wstęp.[/b] Najczęstszym złamaniem, do którego dochodzi w obrębie dalszego końca kości promieniowej jest złamanie typu Collesa. Jednym z zabiegów jaki możemy wykorzystać przy rehabilitacji ręki po urazie jest masaż. Ce...