Analgezja pola walki
Journal Title: BÓL - Year 2016, Vol 17, Issue 1
Abstract
Wzrasta liczba konfliktów zbrojnych na świecie, a wraz z nią liczba rannych żołnierzy. Wraz z postępem organizacji opieki medycznej, wzrasta również przeżywalność rannych na polu walki. Jednocześnie pojawiają się kolejne wyzwania dla systemu opieki. Jednym z najistotniejszych problemów jest skuteczna terapia przeciwbólowa, wdrożona możliwie najwcześniej, kontynuowana podczas transportu do szpitala oraz na kolejnych etapach leczenia i rehabilitacji. Istotą udzielania pomocy rannemu na polu walki jest podejmowanie medycznych czynności ratunkowych w środowisku niebezpiecznym dla pacjenta, jak również ratowników medycznych. Rodzaj obrażeń chorych na polu walki, mała dostępność do sprzętu medycznego, działanie w strefie objętej zagrożeniem, wymusza szereg zmian w zakresie wykonywanych procedur. Pierwszym etapem w zapewnieniu prawidłowego postępowania przeciwbólowego jest właściwa ocena w skali bólu i monitorowanie jego natężenia podczas ewakuacji. Najstarszym lekiem przeciwbólowym stosowanym na polu walki jest morfina podawana domięśniowo. Objawy niepożądane, krótki czas działania i brak wystarczającego monitorowania chorych podczas działań wojennych wymusza poszukiwanie innych leków i procedur poprawiających kontrolę nad bólem. Zgodnie z aktualnymi standardami postępowania przeciwbólowego dąży się do kojarzenia leków o różnym mechanizmie działania, ciągłej podaży leków, wprowadzania metod analgezji regionalnej na jak najwcześniejszym etapie. Wczesne włączenie leków przeciwdrgawkowych w urazach uszkadzających nerwy może zapobiec sensytyzacji obwodowej i ośrodkowej i zmniejszać ryzyko wystąpienia bólu przewlekłego, jak i zespołu stresu pourazowego. Kolejne etapy leczenia wymagają współpracy szeregu specjalistów: w zakresie chirurgii, leczenia bólu, psychiatrów, psychologów i rehabilitantów. Celem jest jak najszybsze przywrócenie chorych do jak najlepszej sprawności fizycznej, psychicznej, zawodowej i umożliwienie im włączenia się do ról społecznych oraz kontynuacji leczenia po okresie rehabilitacji.
Authors and Affiliations
Andrzej Basiński, Magdalena Kocot-Kępska, Monika Woś
Keywords
Related Articles
- EP ID EP76737
- DOI 10.5604/1640324x.1202375
- Views 87
- Downloads 0
Wpływ sposobu utrzymywania pozycji siedzącej na próg bólu tkanek miękkich w okolicy piersiowej i lędźwiowej kręgosłupa u osób bez objawów bólowych
Ponad 75% wszystkich pracowników w krajach uprzemysłowionych ma pracę, która wymaga pozycji siedzącej. Zdolność do przyjmowania optymalnej prawidłowej pozycji siedzącej, może być istotnym czynnikiem w zapobieganiu bólom...
Remote Optogenetic Activation and Sensitization of Pain Pathways in Freely Moving Mice
Optogenetic methods in the service of neuroscience and medicine
Optogenetics is a novel approach in neuroscience studies that enables to demonstrate a relation between an activity of particular neuronal circuits and a behavior. The discussed method is based on recent findings in gene...
Peripheral nerve field stimulation for peristomal pain
Chronic pain attributed to the abdominal wall is seen in 10-30% of patients who present to specialist pain clinics [24]. The most common cause is abdominal cutaneous nerve entrapment syndrome (ACNES). Trauma, including...
Niekorzystne interakcje leków u pacjentów leczonych z powodu bólu nie związanego z chorobą nowotworową
Z badań oraz z praktyki klinicznej wynika, że interakcje leków stanowią istotny problem w leczeniu bólu nie towarzyszącego chorobie nowotworowej. Na podstawie analizy farmakoepidemiologicznej 1000 zleceń farmakotera...