Biomarkery aktywności monoaminergicznej oceniane w ślinie u chorych z większym zaburzeniem depresyjnym, w odniesieniu do wymiarów psychopatologicznych skali depresji Hamiltona

Journal Title: Farmakoterapia w Psychiatrii i Neurologii - Year 2018, Vol 34, Issue 1

Abstract

Cel pracy. W dużej depresji (MDD, major depressive disorder) obserwuje się ośrodkową dysfunkcję monoami-nergiczną z towarzyszącą dysregulacją autonomicznego układu nerwowego. Aktywność α-amylazy ślinowej (sAA) oraz stężenie 3-metoksy-4-hydroksyfenyloglikolu w ślinie (sMHPG) przyjmuje się jako markery centralnej aktywności noradrenergicznej, z kolei stężenie kwasu 5-hydroksyindolooctowego w ślinie (s5-HIAA) wskazuje na centralny obrót serotoniny. Nie ma danych na temat wartości wyjściowych sAA, s5-HIAA i sMHPG w MDD, które są powiązane ze specyficznymi wymiarami psy-chopatologicznymi i wynikami w Skali oceny depresji Hamiltona (HAMD-17) w MDD. Materiał i metody. Podstawowe stężenia sMHPG i s5- HIAA oraz aktywność sAA, skorelowane z oceną psychometryczną HAMD-17 zostały przeanalizowane w tym badaniu eksploracyjnym w grupie 20 dorosłych, nieleczonych uprzednio pacjentów z MDD. Wyniki. Post hoc stwierdzono negatywne korelacje między sMHPG a HAMD-17 w pozycji 7 (praca i aktywność) (r = –0,56, p = 0,01) i 4 (wczesne budzenie się) (r = –0,45, p = 0,049). Podczas eksploracji zaobserwowano również korelacje między sAA a pozycjami 7 (praca i aktywność) (r = –0,47, p = 0,04) i 12 (objawy żołądkowo-jelitowe) (r = 0,49, p = 0,03) bez takiej obserwacji w odniesieniu do s5 -HIAA. Wnioski. W analizie eksploracyjnej stwierdzono, że na wczesnym etapie dużej depresji (MDD), w podstawowych, niestymulowanych warunkach wyjściowe poziomy sAA i sMHPG są skorelowane z pozycjami HAMD-17 reprezentującymi objawy kliniczne przypisywane pierwotnej dysfunkcji noradrenergicznej. Ślina jest obiecującym źródłem biomarkerów monoaminergicznych w badaniach MDD. Konieczne są jednak dalsze systematyczne badania w celu uzyskania spójnych wyników oraz standaryzacji, w szczególności w zakresie pomiarów psychometrycznych.

Authors and Affiliations

Joanna Szarmach, Adam Włodarczyk, Wiesław J. Cubała, Jerzy Landowski, Mariusz S. Wiglusz

Keywords

Related Articles

Stosowanie litu w Polsce w latach 2004–2017

Cel pracy. Lit uważany jest za środek z wyboru w profilaktyce nawrotów choroby afektywnej dwubiegunowej (CHAD). Poza działaniem normotymicznym wywiera efekt przeciwsamobójczy, immunomodulacyjny i neuroprotekcyjny. Wiele...

Zastosowanie trzech leków antypsychotycznych w iniekcjach o przedłużonym działaniu u pacjenta z objawami psychotycznymi w przebiegu choroby Huntingtona – opis przypadku

Pląsawica Huntingtona (Huntington disease, HD) jest postępującym schorzeniem neurodegeneracyjnym. Pomimo 150 lat znajomości objawów choroby nadal niemożliwe jest skuteczne jej leczenie. Ze względu na współistniejące obja...

Sprawozdanie z VIII Szkoły Neuropsychofarmakologii (ECNP), 26 czerwca – 1 lipca 2016, Oxford

Szkoła Neuropsychofarmakologii została zorganizowana przez European College of Neuropsychopharmacology (ECNP) w celu szerzenia wiedzy z zakresu neuropsychofarmakologii wśród młodych lekarzy i naukowców z całej Europy. Je...

Sprawozdanie z IX Szkoły Neuropsychofarmakologii ECNP, 25–30 czerwca 2017, Oxford

Artykuł stanowi sprawozdanie z IX Szkoły Neuropsycho-farmakologii ECNP, która odbyła się w dniach od 25 do 30 czerwca 2017 roku w Oxfordzie. Przybliżono strukturę kursu oraz zakres merytoryczny. Autorzy starali się str...

Wpływ terapii litem na występowanie zmian opryszczkowych – opis przypadku

Wirusy opryszczki zwykłej (Herpes simplex viruses) to jedne z najbardziej rozpowszechnionych ludzkich patogenów. Szacuje się, że ponad 1/3 populacji światowej jest zakażona HSV. W Polsce przeciwciała swoiste dla HSV-1 ma...

Download PDF file
  • EP ID EP525644
  • DOI 10.17393/fpn.2018.04.005
  • Views 92
  • Downloads 0

How To Cite

Joanna Szarmach, Adam Włodarczyk, Wiesław J. Cubała, Jerzy Landowski, Mariusz S. Wiglusz (2018). Biomarkery aktywności monoaminergicznej oceniane w ślinie u chorych z większym zaburzeniem depresyjnym, w odniesieniu do wymiarów psychopatologicznych skali depresji Hamiltona. Farmakoterapia w Psychiatrii i Neurologii, 34(1), 67-71. https://europub.co.uk/articles/-A-525644