Błędy w leczeniu złamań dalszego końca kości udowej metodą LISS (Less Invasive Stabilization System) – doświadczenia własne

Journal Title: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja - Year 2014, Vol 16, Issue 3

Abstract

Wstęp. Najnowsza metoda operacyjna LISS daje szansę na przywrócenie pełnej sprawności stawu kolanowego po przebytym złamaniu dalszego końca kości udowej. W pracy autorzy dzielą się własnymi doświadczeniami dotyczącymi najczęściej zdarzających się błędów podczas zabiegów metodą LISS oraz sposobów ich unikania.Materiał i metody. Materiał stanowią przypadki pacjentów leczonych metodą LISS w latach 2007-2012 w Klinice Ortopedii i Traumatologii 4 Wojskowego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu. Metoda polega na analizie dokumentacji radiologicznej pacjentów.Wyniki. Analizowano kontrolne badania radiologiczne 28 przypadków złamań dalszego końca kości udowej. Wynikiem pracy jest opisanie siedmiu błędów w nastawieniu i zespoleniu złamań dalszego końca kości udowej, pojawiających się podczas zabiegów metodą LISS: 1. Koślawe lub szpotawe zespolenie odłamów złamania. 2. Zespolenie odłamów złamania w złej rotacji. 3. Zespolenie w przemieszczeniu kątowym w płaszczyźnie strzałkowej. 4. Nieosiowe umieszczenie płytki LISS w płaszczyźnie strzałkowej. 5. Użycie łączników nie-zalecanych w metodzie LISS. 6. Śruby penetrujące do stawu. 7. Nawiercenie otworów pod śruby jednokorowe.Wnioski. 1. Najczęstsze błędy w leczeniu złamań dalszego końca kości udowej metodą LISS dotyczą nieprawidłowego nastawienia złamania. 2. W czasie zabiegu, na każdym etapie, wskazane jest stosowanie śródo-peracyjnej fluoroskopii. 3. Należy ściśle przestrzegać techniki operacyjnej zalecanej przez twórców metody.

Authors and Affiliations

Grzegorz Pakuła, Wojciech Wodzisławski, Piotr Fudalej, Jakub Wodzisławski

Keywords

Related Articles

Okołoporodowe porażenie splotu ramiennego – czynniki ryzyka i rokowanie.

[b]Wprowadzenie.[/b] Okołoporodowe porażanie splotu ramiennego występuje u około 1‰ żywo urodzonych dzieci. Najczęściej jego przyczyną jest zbyt mocne pociągnięcie lub szarpnięcie kończyny górnej podczas aktu porodu, acz...

Zmienność kąta antetorsji głowy i szyjki kości udowej u dzieci z chorobą Perthesa leczonych operacyjnie osteotomią szpotawiąco-derotacyjną

Wstęp. Mimo prowadzonych badań, nadal brak jest odpowiedzi czy, stwierdzany w około 40% wzrost wartości kąta antetorsji u pacjentów z chorobą Perthesa jest zmiana pierwotną, czy wtórną. Celem pracy była ocena zmienności...

Analysis of the influence of Ascaris, Borrelia, Toxocara, Toxoplasma and Mycoplasma infections on the incidence and course of Perthes disease – pilot study

AbstractBackground It is known from medical literature that such organisms as Ascaris, Borrelia, Mycoplasma, Toxocara and Toxoplasma can cause arthritis or cause vascular changes. We studied their influence on the incide...

Rationalizing blood management in orthopedics and traumatology

In recent years there has been growing interest in blood conservation and avoidance of transfusion in patients undergoing orthopedic surgery. The benefits of blood transfusion must be considered and evaluated in terms of...

Long-term results of conservative treatment in Perthes’ disease

Background. Legg-Calvé-Perthes disease, due to its frequency and impact on hip function, is an important orthopedic issue. The goal of this research was to assess long-term outcome after conservative treatment in Perthes...

Download PDF file
  • EP ID EP57404
  • DOI -
  • Views 183
  • Downloads 0

How To Cite

Grzegorz Pakuła, Wojciech Wodzisławski, Piotr Fudalej, Jakub Wodzisławski (2014). Błędy w leczeniu złamań dalszego końca kości udowej metodą LISS (Less Invasive Stabilization System) – doświadczenia własne. Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja, 16(3), 275-284. https://europub.co.uk/articles/-A-57404