Abstract

XIX. yüzyılda Çarlık Rusya’sında siyasi ve ideolojik karmaşalar, toplumsal çatışmalar, ekonomik iktidarsızlık toplumun her kesiminde isyan ve çatışma ortamına dönüşmüştür. XIX. yüzyılda gayrı Rus milletinin siyasi, sosyal ve yaşamsal haklarının sınırlandırıldığı dönemde en büyük vahşete ve pogromlara Yahudi toplumu maruz kalmıştır. Yahudiler, uygulanan pogromlarla sadece devletin değil bütün etnik unsurların hedefi haline gelmiştir. Rusya’da Yahudi karşıtlığının ana gerekçesi dinsel ve kültürel farklılıklardan kaynaklanmaktadır. Kültürlerini ve dinlerini koruyan Yahudiler, Çarlık rejimi tarafından Ruslaştırma Politikası çerçevesinde her zaman tehdit unsuru olarak görülmüştür. 1881’de Rus Çarı II. Alexander’in suikastla öldürülmesi sonucunda yetkililer Yahudilerin de bu olayda parmağı olduğu iddiasıyla halkı kışkırtmıştır. Öfkesi artan halk, ayırt etmeksizin bütün Yahudilere karşı şiddet ve zulüm eylemlerine girişmişlerdir. Pogromların hükümet kararıyla mı yoksa halkın tepkisiyle mi olduğu hala tartışılmaktadır. Bu tartışmalar neticesinde pogromların suçlusu olarak sadece halkı ya da hükümeti görmek oldukça zordur. Gerçek problemlerden dikkatleri dağıtmak için halkın kin ve öfkesini hükümetin desteklemesi ya da kışkırtması sonucunda pogrom dalgasının yaşanmasına sebep olduğu açıktır.

Authors and Affiliations