Distal greater trochanteric transfer in the treatment of deformity of the proximal femur caused by avascular necrosis.
Journal Title: Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja - Year 2006, Vol 8, Issue 1
Abstract
Background. Distal greater trochanteric transfer is one of the surgical methods used to correct proximal femoral deformity arising in the course of treatment for developmental dysplasia of the hip. Material and methods. We reviewed a series of 49 patients (55 hips) who had undergone distal greater trochanteric transfer at the mean age of 13.9 years due to deformity of the proximal femur after treatment for developmental dysplasia of the hip, in order to verify the value of the procedure. The mean follow-up was 15 years. Clinical and radiological assessment was supplemented with strain-gauging evaluation of the muscles involved. Results. Good results were achieved in those patients who had good range of movement or isolated restriction of abduction before the operation. After surgery, a 22% increase of abductor torque was found, the Trendelenburg sign disappeared in 30 individuals, and 15 patients regained normal gait. Conclusions. Distal greater trochanteric transfer improved hip joint biomechanics. Good abduction/adduction range of hip movement was essential for clinical improvement and increased muscle strength after surgery. Arthritic changes occurred primarily in those hip joints without clinical improvement. Distal transfer of the greater trochanter delayed osteoarthritis of the hip.
Authors and Affiliations
Andrzej Pucher, Krzysztof Ruszkowski, Jan Nowicki, Wojciech Strzyżewski, Wiesław Kaczmarek, Jakub Kucharski
Keywords
Related Articles
- EP ID EP56441
- DOI -
- Views 102
- Downloads 0
Inveterate (42-year-old) Hip Dislocation Treated with Arthroplasty. A Case Study
Dislocation of the hip usually results from a high-energy injury sustained during a road accident. Inveterate dislocations persisting for many months or years are extremely rare. Selection of an appropriate treatment met...
Wyniki leczenia po jednoczasowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego i plastyce mozaikowej uszkodzeń chrząstki stawowej kolana
Wstęp. Przewlekła niestabilność rotacyjna kolana po uszkodzeniu więzadła krzyżowego przedniego powoduje w nieodległym czasie rozwój wtórnych, niekorzystnych zmian w stawie. Dodatkowe, współistniejące uszkodzenia dotyczą...
Leczenie operacyjne kręgozmyków: dysplastycznego i cieśni<br />
Wstęp. Kręgozmyk dysplastyczny (wrodzony) powstaje w wyniku wrodzonej dysplazji wyrostków stawowych, której czasami towarzyszy rozszczep łuków kręgów (spina bifida). Z powodu dysplazji dochodzi do podwichnięcia lub zwich...
Przyczyny niepowodzeń leczenia złamań trzonów kości przedramienia w materiale własnym
Wstęp. Po leczeniu nieoperacyjnym złamań trzonów kości przedramienia u dorosłych obserwujemy duży odsetek wystąpienia stawów rzekomych. Również w leczeniu operacyjnym popełnione przez leczącego błędy często owocują powik...
Analiza czynników rokowniczych lokomocji pacjentów po amputacji goleni dokonanej w przebiegu niedokrwienia miażdżycowego
Wstęp. Celem pracy była analiza możliwości lokomocyjnych pacjentów po jednostronnej amputacji goleni z powodu AO oraz czynników mogących wpływać na osiąganie tych możliwości. Materiał i metody. Badaniem porównawczym obję...