Dostęp nadobojczykowy do żyły podobojczykowej – przypadek zapomnianej metody dającej imponujące rezultaty
Journal Title: Polish Journal of Surgery - Year 2019, Vol 91, Issue 4
Abstract
Cel pracy: Założenie cewnika tymczasowego lub tunelowanego do żyły szyjnej wewnętrznej do hemodializy uważane jest za „złoty standard”. Z drugiej strony, dostęp nadobojczykowy do żyły podobojczykowej został opisany już w 1965 r. przez Yoffa. Pomimo jej dawnego odkrycia, technika ta została zapomniana z nieznanych powodów. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie naszych doświadczeń z wykorzystaniem dostępu nadobojczykowego do wprowadzania cewnika tymczasowego oraz tunelowanego jako formy dostępu naczyniowego w leczeniu hemodializą. Materiał i metody: W niniejszej pracy opisujemy nasze doświadczenie z wprowadzenia 506 tymczasowych oraz 501 tunelowanych cewników w okresie pięciu lat (od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2014 r.). Zastosowaliśmy 8 (osiem) różnych miejsc wprowadzenia cewników, w tym żyłę podobojczykową z dojścia nadobojczykowego, zgodnie z metodami opisanymi przez D. Yoffa oraz J. Gorczyńskiego. Gromadzone dane obejmują: wiek, płeć, przyczyny hemodializy, liczbę prób udanej kaniulacji, liczbę powikłań ostrych (AC) i przewlekłych (CC) oraz zależność od miejsca wprowadzenia cewnika. Wyniki: W badaniu wzięło udział 463 (46%) kobiet oraz 544 (54%) mężczyzn ze średnią wieku wynoszącą 60,0 (+/- 13,2) lat. W przypadku cewników tymczasowych: 104 (20,5%) wprowadzono do żyły podobojczykowej z dostępu nadobojczykowego (SCVSC), 70 (13,8%) – do żyły szyjnej wewnętrznej (IJV). W przypadku cewników tunelowych odpowiednio: SCVSC – 281 (56%) oraz IJV – 207 (41%). Ustalono istotną statystyczną zależność (p < 0,05 i r = 0,23) pomiędzy ostrymi powikłaniami a miejscem założenia cewnika. Liczba powikłań ostrych jest wyższa w przypadku wprowadzenia do żyły szyjnej wewnętrznej niż do podobojczykowej z dostępu nadobojczykowego. Nie stwierdzono istotnej korelacji między miejscem wprowadzenia cewnika a przewlekłymi powikłaniami. Zwężenie żyły głównej jest częstsze w IJV niż w SCVSC, jednak nie jest to istotna zależność (p > 0,05). Pierwotna drożność cewników tymczasowych oraz tunelowanych jest wyższa, gdy są one wprowadzane do lewej żyły. Wniosek: Dostęp nadobojczykowy do żyły podobojczykowej jest łatwiejszą, bezpieczniejszą i wygodniejszą do zastosowania w praktyce metodą niż kaniulacja IJV. Zrewidowanie stanowiska wobec tego podejścia pokazuje, że powinno być ono stosowane szerzej.<br/><br/>
Authors and Affiliations
Biser Borisov, Sergey Iliev
Keywords
Related Articles
- EP ID EP599653
- DOI 10.5604/01.3001.0013.2281
- Views 259
- Downloads 0
Penetrating trauma of the face and facial skeleton – a case series of six patients
Penetrating traumas of the facial skeleton are relatively rare; however, they can be dangerous and even life-threatening. The epidemiology of facial skeleton trauma is diverse and depends on the affected region, age, and...
Surgical site infections – review of current knowledge, methods of prevention
Introduction: Surgical site infections have accompanied humanity since the dawn of time. Development of medicine has reduced their percentage, but still they are a huge problem to face with. Surgical site infections caus...
The Use of Duplex Ultrasound Arterial Mapping (DUAM) and Preoperative Diagnostics in Patients with Atherosclerotic Ischaemia of Lower Extremities
The Impact of the Nutritional State of Patients on the Results of the Surgical Treatment of Ulcerative Colitis
A variety of mechanisms have been proposed to explain the malnutrition and body mass loss in UC patients. The aim of the study trial was a nutritional state assessment of 347 UC patients, admitted for surgical treatment,...
The -2518 A/G MCP-1 polymorphism as a risk factor of inflammatory bowel disease
Inflammatory bowel diseases (IBD) are disorders originated from immune disturbances. The aim of the study was to evaluate the association between the -2518 A/G MCP-1 polymorphism and the risk of IBD development. Material...