Eliza Orzeszkowa – Entuzjastka portretowania fizjonomicznego (część I)
Journal Title: Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska Sectio FF Philologiae - Year 2016, Vol 0, Issue 1
Abstract
Artykuł dotyczy portretowania fizjonomicznego w powieści Elizy Orzeszkowej Na prowincji. Pisarka korzystała z traktatu Johanna Caspara Lavatera, a także z jego poglądów na kategorie piękna i brzydoty. Lavaterowska teoria była przykładem związku duszy i ciała; człowiek stawał się piękny dzięki określonemu rodzajowi wyznawanej moralności. Bohaterowie Orzeszkowej zawsze posiadali mniej lub bardziej rozbudowane portrety fizjonomiczne, które tłumaczyły ich charakter. Obserwacja człowieka zewnętrznego pozwalała autorce na odgadnięcie z oznak cielesnych (kształtu głowy, linii ust, wielkości oka, wyglądu czoła, zmarszczek etc.) człowieka wewnętrznego, jego natury, charakteru, wad i zalet. Pierwsza część analizowanej pod kątem fizjonomicznym powieści Na prowincji pokazuje wrażliwość artystyczną pisarki na kategorie piękna prawdziwego i fałszywego, na greckie kalos kagathos.
Authors and Affiliations
Ewa Skorupa
Keywords
Related Articles
- EP ID EP180993
- DOI 10.17951/ff.2016.34.41
- Views 74
- Downloads 0
Bobrov: wandering from darkness to light
Bobrow jest ważną postacią literacką końca XVIII i początku XIX wieku w Rosji, choć jego poezja nie zawsze była doceniana w jego czasach. Poezja Bobrowa jest bogata w różne tematy i nastroje; artysta we wczesnej poezji p...
Szata zdobi władcę, czyli jak ubiór pomaga odgrywać rolę bizantyjskiego basileusa?
Strój w kulturze pełni wiele istotnych funkcji komunikacyjnych, m.in. pozwala na manifestowanie i wizualizację władzy. Problem ten autorka omawia na przykładzie dwudziestowiecznych tekstów literackich dotyczących Bizancj...
Parenteza w dyskursie lingwistycznym wielosuprematycznych wypowiedzeń oznajmujących (badania eksperymentalne)
Celem niniejszej publikacji jest wykrycie funkcji lingwistycznej parentezy w tworzeniu wielosuprematycznych wypowiedzeń oznajmujących. W ich kontekście parenteza ma lokalizację interpozycyjną. W skład wypowiedzi wchodzą...
Człowiek w nieludzkim świecie wojny - Gałązka rozmarynu Zygmunta Nowakowskiego
Gałązka rozmarynu jest sztuką popularną. W artykule podjęto próbę określenia cech dystynktywnych tego typu pisarstwa, usytuowania go względem tradycji literackiej. W dramacie zaznaczają się dwie tendencje: z jednej stron...
Intencja skracania dystansu i jej skuteczność w mediach – mówienie o kimś „po nazwisku”
Autorka zauważa, że coraz częściej reprezentowane jest w środkach masowego przekazu pomijanie imion, tytułów, godności, nazw pełnionych funkcji itp. przy przywoływanych nazwiskach, co pociąga za sobą poważne konsekwencje...