FILOZOFICZNE UMOCOWANIE ZASADY „ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA OCHRONĘ” („R2P”) W KSZTAŁTOWANIU WSPÓŁCZESNEGO BEZPIECZEŃSTWA

Apply

FILOZOFICZNE UMOCOWANIE ZASADY „ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA OCHRONĘ” („R2P”) W KSZTAŁTOWANIU WSPÓŁCZESNEGO BEZPIECZEŃSTWA

Journal Title: Studia Bezpieczeństwa Narodowego - Year 2013, Vol 1, Issue 4

Abstract

Opracowanie prezentuje filozoficzne umocowanie zasady „odpowiedzialności za ochronę” określanej w literaturze i współczesnej reﬂeksji angielskim określeniem responsibility to protect lub „RtoP”, albo „R2P”. Ten nowy problem aksjologiczny, skłaniający do wyróżnienia, obok tradycyjnego już prawa do wojny (ius ad bellum) wskazującego „sprawiedliwe jej przyczyny”, prawa wojennego i humanitarnego (ius in bello) określającego dopuszczalne sposoby jej prowadzenia, (ius post bellum) wskazującego na „sprawiedliwe” jej kończenie, także nowego prawa i zwyczaju międzynarodowego, a mianowicie prawa do antywojny (w pojęciu Toferowskim) lub „wojny uprzedzającej”. Podstawy tego prawa do antywojny czy też odpowiedzialnej ochrony, prewencji lub interwencji stara się budować doktryna Responsibility to Protect. Doktryna opracowana w roku 2001, przedstawiona przez Komisję Interwencji i Suwerenności Państw (ICISS) – powołaną przez rząd kanadyjski w sprawie reagowania na masowe naruszenia praw człowieka i rozprzestrzenianie się tzw. konﬂiktów niestrukturalizowanych, jest w formie rozbudowanej obecną doktryną ONZ. Zdaniem autora w zasadzie „odpowiedzialności za interwencję” („R2P”) znaleźć można reperkusje starych unormowań prawa do wojny, prawa w wojnie i prawa po wojnie, a nawet ich nowoczesne ukonkretnienia.<br/><br/>

Authors and Affiliations

Janusz Świniarski

Keywords

EP ID EP343236
DOI -
Views 63
Downloads 0