HİTİT VE ARDILLARI NEO-HİTİT FİGÜRLERİNDE UYUM VE DİRENÇ: TANRILAR VE KRALLAR

Abstract

Ege Göçleri sonrası Hitit İmparatorluğu yıkılmış Demir Çağı’nın başlarından itibaren Hitit hanedan üyeleri ve halkı Anadolu’nun daha güvenli bölgelerine İç Anadolu ve Güneydoğu Anadolu’ya göç ederek burada kent devletleri şeklinde organize olmuşlardır. Bu dönem ise Geç-Hitit/Neo-Hitit/Syro-Hitit kent devletleri dönemi olarak adlandırılmıştır. Hitit imparatorluğunun yıkılmasıyla Hitit kültürü, sanatı ve inancı yok olmamış, Neo-Hititler sahip oldukları kültürel özellikleri 500 yıl daha sürdürmüştür. Neo-Hititler M.Ö. I. binyıl da Asur, Arami, Urartu kültürleriyle etkileşime girerek homojen olmayan bir yontu sanatı oluşturmuşlardır. Neo-Hitit heykeltraşlık ürünlerinde bu kültürlere ait saç, sakal, kıyafet, sitillerine uyum sağlanmış bunun yanı sıra Hitit sanatını ve mitolojisini de korumayı başararak tanrı ve kral figürlerine uyarlamışlardır. Hititlerin Fırtına Tanrısı Teşup inancı Babil panteonunda Marduk ismiyle anılıp buradan Asur panteonuna buradan da Asur aracılığıyla Hititlere kadar ulaşmış ve baş tanrı konumuna yükselmiş, Neo-Hititlerde ise Tarhunzas ismiyle anılarak bu konumunu sürdürmüştür. Benzer bir durum tanrıça Kubaba içinde geçerli olmuştur. Hitit mitolojisinde yer alan İlluyanka Efsanesi unutulmamış Neo-Hitit kabartmalarında mitolojik motifleri işlenerek Neo-Hitit kabartmalı sanat eserlerinde işlenmiştir. Ayrıca Hitit hanedan üyelerinin isimlerini ve “Büyük Kral” “Kahraman Kral” unvanlarını da Neo-Hitit kralları kullanmışlardır. Hitit sanat eserlerinde krallar öldüklerinde hanedan üyeleri onların anısını yaşatmak için tanrılara özgü kıyafetler, boynuzlu başlık ve savaş aletleriyle donatmışlardır. Neo-Hititler Hitit kültüründen kalan anlayışlarını zamana, mekâna ve farklı kültürlere karşı uzun yıllar boyunca koruyarak geleneklerinin kaybolmamasına karşı direnmiş bunun yanı sıra farklı kültürel etkileri de reddetmeyerek oluşturdukları kompozit kültürü bir uyum içerisinde dağılmalarına kadar devam ettirmişlerdir. Çalışmamızın amacı Neo-Hitit Kültürünün Çevre Kültürlerle etkileşimini ve Hitit Kültürünün devamına karşı verdikleri direnci ortaya koymaktır.

Authors and Affiliations

Çağlar AKDAĞ

Keywords

Related Articles

GEÇ HİTİT BEYLİKLERİ / LATE HITTITE STATES

Despite the disappearance of the Hittite Empire, the southeastern states continued to maintain Hittite culture for nearly five centuries. In the Assyrian records, Syria and the Taurus Mountains continued to be referred t...

ESKİÇAĞ ANADOLU’SUNDA TÜRK İZLERİNE DAİR TESPİT VE ÖNERİLER / SOME IDEAS AND SUGGESSIONS ON TURKIC PRESENCE IN ANCIENT ANATOLIA

Due to its geographical location and climatic conditions, various peoples settled in Anatolia from the dawn on. Ancestors of Turks or their relatives also came to Anatolia. Among the earliest peoples living in Anatolia a...

HİTİT VE ARDILLARI NEO-HİTİT FİGÜRLERİNDE UYUM VE DİRENÇ: TANRILAR VE KRALLAR

Ege Göçleri sonrası Hitit İmparatorluğu yıkılmış Demir Çağı’nın başlarından itibaren Hitit hanedan üyeleri ve halkı Anadolu’nun daha güvenli bölgelerine İç Anadolu ve Güneydoğu Anadolu’ya göç ederek burada kent devletler...

THE STRATEGIC SIGNIFICANCE OF CYPRUS AT THE FIRST HALF OF 7th CENTURY CE

Cyprus has always been perceived as a stepping-stone of cultural and economic communication joining various areas of East Mediterranean. The Location of Cyprus is usually dealt with in terms of cultural and trade exchang...

TÜRKİYE’DE ESKİ BATI TARİHÇİLİĞİNİN SORUNLARI ÜZERİNE DEĞERLENDİRMELER / RECONSIDERATIONS ON THE PROBLEMS OF ANCIENT WESTERN HISTIOGRAPHY IN TURKEY

In this study, in order to investigate the development of the ancient western historiography in Turkey in the last decade, first of all the number of academicians and their research fields within this relevant area has b...

Download PDF file
  • EP ID EP485585
  • DOI 10.33469/oannes.8
  • Views 53
  • Downloads 0

How To Cite

Çağlar AKDAĞ (2019). HİTİT VE ARDILLARI NEO-HİTİT FİGÜRLERİNDE UYUM VE DİRENÇ: TANRILAR VE KRALLAR. OANNES - Uluslararası Eskiçağ Tarihi Araştırmaları Dergisi, 1(1), 53-68. https://europub.co.uk/articles/-A-485585