Inhalatory suchego proszku (dry powder inhalers – DPI) łatwe do stosowania dla wszystkich chorych

Apply

Inhalatory suchego proszku (dry powder inhalers – DPI) łatwe do stosowania dla wszystkich chorych

Journal Title: Alergia - Year 2019, Vol 0, Issue 2

Abstract

Obstructive lung disorders (asthma, COPD) are the most often seen chronic disorders. Asthma itself is seen in over 300 million people throughout the world. Inhalation therapy is the most important form of therapy in pulmonary diseases. Introduction of the two modern DPI’s in 1948 was an huge improvement of aerosol therapy. Despite the fact that these inhalers were characterized by fewer disadvantages – such as lack of need of coordination - than pMDI’s patients selected the latter for their usual therapy. The therapeutic dose (FPD) is strictly linked to the fine particle fraction (FPF) composed of particles of a diameter less than 5 mcm. In DPIs’ the key element producing the FPF is the forced inhalation flow generated by patients. All DPIs’ are characterized by an unique internal resistance to generated flow. This allows the inhalers to be categorized to three groups (low [Aerolizer], medium [Turbuhaler, Diskus] and high resistant DPIs [Easyhaler]). The resistance met by patient trying to complete a forced inhalation maneuver may be very difficult for certain patients. The low resistance inhalers are easily used by patients with severe COPD or those suffering from exacerbations. Analysis of publications disclosed that most patients intuitionally chose the correct inhaler to be used by them. The Easyhaler is one of the most often selected DPI’s easy to use irrelevant of the patient’s condition. ............................... Choroby obturacyjne płuc (astma, POChP) to najczęściej występujące schorzenia przewlekłe. Sama astma jest rozpoznawana u ponad 300 milinów chorych na całym świecie. Jak wiadomo od dawna terapia inhalacyjna jest uznana za podstawową metodę leczenia tych schorzeń. Wprowadzenie do powszechnego stosowania dwóch pierwszych DPI w latach 40-tych XX wieku to ogromny sukces aerozoloterapii. Znalazły swoich zwolenników, ale przewaga dozowników w ciśnieniowych u chorych na astmę i POChP była bardzo wyraźna. Pomimo faktu, że oba inhalatory proszkowe nie wymagały koordynacji wdechu z wyzwoleniem aerozolu (tak jak inhalatory ciśnieniowe) to wielu chorych uważało je za niezbyt „przyjazne” w codziennym stosowaniu. Wielokrotnie powtarzano w wielu publikacjach, dawka lecznicza aerozolu leczniczego w przypadku leczenia chorób obturacyjnych układu oddechowego – astmy i POChP zawarta jest w masie cząstek o średnicy < 5 μm (FPD). Czynnikiem najbardziej istotnym w doborze DPI dla konkretnego pacjenta jest znajomość generowanego przepływy powietrza przez chorego. Generowany szczytowy przepływ powietrza jest istotnym dla zdolności deagregacji i aerozolizacji proszku oraz wytworzenia frakcji drobnocząstkowej. Każdy z inhalatorów suchego proszku charakteryzuje różny wewnętrzny opór. Pozwala to na podział inhalatorów według tej cechy na wysoko- (Easyhaler), średnio – (np. Dysk, Turbuhaler) oraz niskooporowe (np. Aerolizer). Opór stawiany choremu wykonującemu forsowny głęboki wdech może być dla niektórych chorych bardzo trudną przeszkodą. Z przytoczonych prac nasuwa się wniosek, że większość chorych intuicyjnie wybierają inhalator, który im najbardziej odpowiada pod względem łatwości korzystania, optymalnego i łatwego wykorzystania w procesie terapii nawet w przypadku najcięższych zespołów obturacyjnych, jak wykazano w przypadku inhalatora suchego proszku Easyhaler.

Authors and Affiliations

Michał Pirożyński

Keywords

EP ID EP638205
DOI -
Views 110
Downloads 0