Le disposizioni riguardanti il diaconato permanente dei concili dal IV al. XVI secolo

Apply

Le disposizioni riguardanti il diaconato permanente dei concili dal IV al. XVI secolo

Journal Title: Teologia i Człowiek - Year 2018, Vol 44, Issue 4

Abstract

Posługa diakonatu stałego przedstawiona jest już w niektórych tekstach Nowego Testamentu. Była ona niezwykle ważna dla życia wspólnot chrześcijańskich, zwłaszcza w Kościele starożytnym. W średniowieczu przeżywała głęboki kryzys. Wtedy to diakonat zaniknął jako stała posługa, stając się jedynie „krokiem”, „stopniem” prowadzącym do kapłaństwa, połączonym z liturgicznymi i administracyjnymi zadaniami pełnionymi przez diakonów z polecenia biskupa. Sobory odbywające się w Kościele zarówno na Zachodzie, jak i na Wschodzie od IV do XVI wieku wydały szereg dyspozycji dotyczących statusu osobistego i funkcjonalnego diakonów. Soborowe dekrety i kanony dotyczyły w szczególności tożsamości prawnej i teologicznej diakonów, ich sakramentalnych prerogatyw, wykonywanych zajęć, funkcji liturgicznych, celibatu, dolnej granicy wieku dopuszczenia do święceń, sposobu ubierania się i zachowania. Szczególną uwagę poświęciły działalności charytatywnej diakonów jako najbardziej ich charakterystycznej posługi. Postanowienia soborowe były często reakcją na nadużycia, które zdarzały się w życiu Kościoła.

Authors and Affiliations

Ryszard Selejdak

Keywords

EP ID EP489080
DOI 10.12775/TiCz.2018.037
Views 39
Downloads 0