Leczenie długotrwale rozwijającego się raka podstawnokomórkowego skóry, niszczącego połowę twarzy – opis przypadku
Journal Title: Współczesna Onkologia - Year 2005, Vol 9, Issue 10
Abstract
Rak podstawnokomórkowy (ca basocellulare, basal cell epithelioma, basalioma, ulcus rodens) jest najczęstszym nowotworem skóry. Występuje przede wszystkim u mężczyzn powyżej 40. roku życia narażonych na promieniowanie słoneczne. Ryzyko zachorowania wzrasta z wiekiem. Występuje w odsłoniętych częściach ciała, głównie na twarzy. Charakteryzuje się powolnym wzrostem i miejscową złośliwością. Rzadko daje przerzuty odległe, głównie do węzłów chłonnych, płuc, kości i wątroby. Rozpoznanie ustala się na podstawie badania histopatologicznego i TK lub MRI. Istnieje kilka metod leczenia raka podstawnokomórkowego: krioterapia, wyłyżeczkowanie i elektrodesykacja, chemioterapia, chirurgia, mikrochirurgia i radioterapia. Wybór metody leczenia zależy od wielkości i lokalizacji zmiany, głębokości nacieku, liczby ognisk, stanu ogólnego, wieku chorego oraz czasu i kosztu leczenia. Radioterapia wskazana jest u starszych chorych, ze zmianami zlokalizowanymi w centralnej części twarzy, obejmującymi nos, dolną powiekę, wargę, ucho – okolic trudnych do rekonstrukcji chirurgicznej. Raki o wielkości powyżej 2 cm zlokalizowane w pobliżu oka napromienia się z 1,5–2-cm marginesem w dawce 60–70 Gy w 30–35 frakcjach przez 5 dni w tyg. Wyniki miejscowych wyleczeń dla zmian większych niż 5 cm okolicy oka, nosa, powiek i wargi wynoszą 53 proc. dla 8 lat. Można uzyskać dobry efekt kosmetyczny, a powikłania w postaci martwicy tkanek miękkich czy kości spotyka się rzadko. Do późnych zmian popromiennych należą teleangiektazje, przebarwienia i atrofia skóry. Radioterapia raka skóry u prezentowanej chorej była najlepszym sposobem leczenia. Uzyskano dobry efekt kosmetyczny przy niskim ryzyku powikłań.
Authors and Affiliations
Luiza Daniel, Krzysztof Leśniewski-Kmak
Keywords
Related Articles
- EP ID EP82327
- DOI -
- Views 60
- Downloads 0
Hormonoterapia uzupełniająca raka piersi
Leczenie hormonalne jest integralną częścią leczenia uzupełniającego chorych na raka piersi z ekspresją receptora estrogenowego, niezależnie od wieku i stanu menopauzalnego. Tamoksyfen może być stosowany u chorych premen...
Pozarejestracyjne stosowanie leków w onkologii i hematologii w różnych grupach wiekowych
Rejestracja leku określa szczegółowo warunki zastosowania, tj. charakterystykę i wiek pacjentów, wskazania medyczne, dawkę, drogę podania, przeciwwskazania i ostrzeżenia związane ze stosowaniem. Podawanie leków w terapii...
Adjuvant endocrine therapy in breast cancer
Endocrine therapy is the most important component of adjuvant therapy for patients with hormone receptor-positive breast cancer, regardless of age and menopausal status. Tamoxifen improves survival in premenopausal and...
Aktywność β-galaktozydazy i α-mannozydazy w surowicy krwi chorych z rakiem jelita grubego
β-galaktozydaza (GAL) i a-mannozydaza (MAN) są egzoglikozydazami lizosomalnymi uczestniczącymi w syntezie glikokoniugatów w siateczce endoplazmatycznej oraz aparacie Golgiego i ich degradacji w lizosomach. W chorobach no...
Wyniki leczenia i analiza czynników prognostycznych u dorosłych chorych na mięsaka Ewinga w materiale Centrum Onkologii w Krakowie
Cel: Celem pracy jest przedstawienie wyników leczenia mięsaka Ewinga (ME) w Centrum Onkologii w Krakowie w latach 1979–2001. Materiał i metody: Analizą objęto grupę 25 dorosłych chorych: 19 mężczyzn (76%) oraz 6 kobie...