Molekularne markery karcynogenezy w diagnostyce raka szyjki macicy

Apply

Molekularne markery karcynogenezy w diagnostyce raka szyjki macicy

Journal Title: Advances in Hygiene and Experimental Medicine - Year 2009, Vol 63, Issue

Abstract

Rak szyjki macicy jest najczęstszym nowotworem złośliwym narządu rodnego, zajmuje drugie miejsce pod względem częstości występowania u kobiet, zaraz po raku piersi. Cechuje się również wysoką umieralnością, dlatego też poszukuje się nowych metod diagnostycznych, w tym markerów nowotworowych, umożliwiających wcześniejsze rozpoznanie nowotworu oraz wykrycie nawrotów raka po zastosowanym leczeniu. W diagnostyce raka szyjki macicy wykazują zastosowanie różne markery nowotworowe, np. antygen raka płaskonabłonkowego (SCC-Ag), tkankowy polipeptydowy antygen (TPA), CYFRA 21-1, a także niektóre cytokiny, tj. naczyniowy czynnik wzrostu (VEGF), czynnik stymulujący kolonie granulocytarne (G-CSF) czy czynnik stymulujący kolonie makrofagowe (M-CSF). Ponadto zidentyfikowano około 150 genów związanych z karcynogenezą raka szyjki macicy. Dlatego też pracę poświęcono ocenie przydatności diagnostycznej molekularnych markerów karcynogenezy, a zwłaszcza P53, Bcl-2, Brn-3a, MCM, porównując je z markerami klasycznymi lub cytokinami przydatnymi w diagnostyce tego nowotworu. Wykazano przydatność telomerazy i białek Brn-3a w badaniach przesiewowych raka szyjki macicy, P53 w monitorowaniu skuteczności leczenia, a Bcl-2 jako czynnika prognostycznego przeżycia pacjentek. Podsumowując, należy zauważyć, iż molekularne markery karcynogenezy wykazują przydatność w diagnostyce raka szyjki macicy, jednak wymaga to dalszych i bardziej szczegółowych badań.

Authors and Affiliations

Grażyna Będkowska, Sławomir Ławicki, Maciej Szmitkowski

Keywords

EP ID EP66307
DOI -
Views 175
Downloads 0