MUZEA I MUZEALNICY WE FRANCJI

Apply

MUZEA I MUZEALNICY WE FRANCJI

Journal Title: Muzealnictwo - Year 2008, Vol 2008, Issue 49

Abstract

Francja należy do krajów o bogatym doświadczeniu w zakresie opieki nad zabytkami, której początkiem było utworzeniem w 1790 r. Komisji Zabytków Historycznych (La Commission des Monuments) oraz utworzenie w 1793 r. w Luwrze muzeum otwartego dla publiczności. Udostępniono wówczas społeczeństwu dzieła sztuki pochodzące ze skonfiskowanych zbiorów królewskich, arystokratycznych i kościelnych, odtąd mające służyć całemu narodowi jako świadectwo jego przeszłości i tożsamości. Polityka państwa wobec zabytków kultury opierała się odtąd na założeniu, że jako dziedzictwo całego narodu muszą być otoczone opieką oraz dostępne dla wszystkich. Pod koniec XX w. działało we Francji 1177 muzeów: 171 sztuk pięknych, 33 sztuki współczesnej, 71 historycznych, 116 archeologicznych, 243 etnograficzne, naukowe lub techniczne i 543 wielodziałowe, o różnym statusie własnościowym. W 1945 r. rozpoczęto reorganizację muzeów, utworzono też Dyrekcję Muzeów Francji, mającą sprawować nadzór nad muzeami podlegającymi opiece państwa. Kolejne akty prawne regulowały organizację muzeów, status ich pracowników, zasady opieki nad zbiorami. Uchwalona w 2002 r. ustawa stwierdza, że zadaniem muzeum jest służenie społeczeństwu i definiuje je jako każdą kolekcję trwałą, złożoną z dóbr, których zachowanie i prezentowanie odpowiada interesowi społecznemu, zorganizowaną pod kątem informowania, edukacji i rozrywki społeczeństwa. Odnosi się ona do muzeów (obecnie 1100) posiadających prawo do używania określenia „muzeum Francji” (musée de France), świadczącego o ich wysokim poziomie. Opiekę i nadzór nad nimi sprawuje Ministerstwo Kultury za pośrednictwem Dyrekcji Muzeów Francji oraz Dyrekcji Regionalnych do Spraw Kultury (DRAC), które od 1977 r. odpowiadają za realizację na poziomie lokalnym polityki kulturalnej państwa. Pośredniczą także w nawiązywaniu współpracy z Funduszami Regionalnymi dla Nabytków Muzealnych (FRAM), dzięki którym od 1982 r. muzea mogą uzupełniać i wzbogacać swoje kolekcje. Rozporządzenie z 1945 r. przewidywało objęcie pracowników naukowych muzeów jednolitymi zasadami dotyczącymi rekrutacji i wymagań kwalifikacyjnych. Obecnie kustosze muzealni są funkcjonariuszami państwowymi lub terytorialnymi, a ich status został określony dekretami z 1990 i 1991 r., ustalającymi szczegółowo zakres ich obowiązków i odpowiedzialności, zasady postępowania, wymagania kwalifikacyjne i warunki rekrutacji do zawodu. W celu przygotowania kustoszy do opieki na zbiorami oraz zarządzania muzeami, utworzony został Instytut Narodowy Dziedzictwa (Institut National du Patrimoine). Od 1996 r. kształci on kustoszy oraz konserwatorów, prowadzi szkolenia i staże, organizuje spotkania i kolokwia międzynarodowe. Do egzaminu wstępnego do INP przygotowują niektóre wydziały uniwersyteckie oraz Szkoła przy Luwrze (Ecole du Louvre), utworzona w 1882 roku.

Authors and Affiliations

Magdalena Dolińska

EP ID EP61982
DOI -
Views 36
Downloads 0