Abstract

 Obowiązkowe szczepienia stanowią problem bioetyczny wywołujący burzliwe kontrowersje w sferze moralności I medycyny, szczególnie w przypadku katolickich rodziców. Za sięgnięciem po narzędzie sprzeciwu sumienia przemawia fakt, że szczepionki są wytwarzane kosztem licznych aborcji, a także niebezpieczeństwo skażenia dzieci zawartymi w nich szkodliwymi substancjami dodatkowymi, jak też negatywne skutki uboczne szczepionek. Prawo do sprzeciwu sumienia stanowi realizację ochrony osobistej wolności religijnej oraz wolności sumienia. Sprzeciw sumienia bądź też wolność sumienia w obszarze obowiązkowych szczepień oznacza, że osoba czuje się zobowiązana do posłuszeństwa głosowi własnego sumienia, nawet wtedy, gdy społeczeństwo bądź państwo oczekuje i prawnie nakazuje coś odmiennego. Państwo, które nie akceptuje sprzeciwu sumienia rodziców, staje się automatycznie totalitarne biorąc pod uwagę, że neguje przez to wolność istoty ludzkiej tzn. wolność sumienia. Rodzice dzieci, którzy sięgają po sprzeciw sumienia w oparciu o usprawiedliwione argumenty, musi być bezwarunkowo chroniony przed wszelkimi atakami oraz prawnymi, dyscyplinarnymi czy ekonomicznymi szkodami. Sprzeciw sumienia i jej implementacja w systemie prawnym w odniesieniu do obligatoryjnych szczepień ma chronić każdego rodzica bądź dziecko, respektując ich religijne przekonania i wywodzone z nich postawy moralne.

Authors and Affiliations