Abstract

W diagnostyce niedokrwistości stosowane są badania, które pośrednio oceniają zapasy żelaza lub opisują parametry krwinki czerwonej, mogące wskazywać na niedoborową erytropoezę. Niedobór żelaza najczęściej rozpoznawany jest w oparciu o stężenie żelaza, ferrytyny lub wysycenie transferyny. Powszechnie stosowane wskaźniki krwinek czerwonych (MCV, stężenie hemoglobiny i liczba retikulocytów) nie są użyteczne w diagnostyce wczesnych stadiów niedoboru żelaza, stają się miarodajnymi wykładnikami syderopenii dopiero po wyczerpaniu zapasów. Współwystępowanie u pacjentów z niedoborem żelaza przewlekłych schorzeń zapalnych wpływa na stężenie żelaza, transferyny i TIBC, co utrudnia interpretację wyników. Badania potwierdzają użyteczność pomiarów stężenia rozpuszczalnego receptora transferryny (sTfR), oraz współczynnika sTfR/log ferrytyny w różnicowaniu niedokrwistości z niedoboru żelaza i niedokrwistości chorób przewlekłych, a także w diagnostyce niedoborów żelaza u pacjentów z przewlekłymi schorzeniami zapalnymi.Wartość diagnostyczna nowych wskaźników uzyskiwanych dzięki analizatorom hematologicznym wymaga oceny w badaniach klinicznych.

Authors and Affiliations