O osobliwościach nominalnego odkształcenia ściskania w porowatym ciągliwym pręcie po teście Taylora

Apply

O osobliwościach nominalnego odkształcenia ściskania w porowatym ciągliwym pręcie po teście Taylora

Journal Title: Bulletin of the Military University of Technology - Year 2014, Vol 63, Issue 1

Abstract

W pracy przedstawiono prosty, eksperymentalny model określania bieżącego i średniegoodkształcenia ściskania, [i]ε[sub]r[/sub](x)[/i] i[i] ε[sub]a[/sub][/i], w porowatym ciągliwym pręcie odkształconym plastycznie podczastestu Taylora. Wykryto, że w osiowym rozkładzie odkształcenia[i] ε[sub]r[/sub][/i][sub][/sub]([i]x[/i]) ([i]x[/i] — współrzędna Lagrange’a)występują dwie osobliwości:1. Maksimum odkształcenia bieżącego,[i] ε[sub]r[/i][/sub][i][sub] [/sub][/i][sub]max[/sub], położone jest w bliskim otoczeniu uderzającego końcapręta, a nie w płaszczyźnie zderzenia, jak publikuje się do tej pory w literaturze.2. Maksymalna wartość odkształcenia [i]ε[/i][sub]max[/sub] przy dużych obciążeniach maleje ze wzrostem początkowej porowatości materiału pręta, odwrotnie niż w statyce. Przyczyny wymienionych zjawisk opisano w czwartej części pracy. Średnie odkształcenie, [i]ε[sub]a[/sub][/i], w zakresie niskiej i średniej porowatości praktycznie nie zależy od jej poziomu i jest limitowane wartością prędkości uderzenia.Mając na uwadze powyższe fakty, można uważać, że praca ma wartości aplikacyjne i poznawcze.[b]Słowa kluczowe[/b]: metale porowate, dynamiczne odkształcenie ściskania, bezpośredni eksperymentuderzeniowy Taylora

Authors and Affiliations

Edward Włodarczyk, Marcin Sarzyński

Keywords

metale porowate dynamiczne odkształcenie ściskania bezpośredni eksperyment uderzeniowy Taylora

EP ID EP62629
DOI -
Views 96
Downloads 0