Obraz kliniczny i diagnostyka zespołu zaniedbywania jednostronnego
Journal Title: Rehabilitacja Medyczna - Year 2005, Vol 9, Issue 3
Abstract
Zespół zaniedbywania jednostronnego, definiowany jako trudność w reagowaniu, odpowiadaniu i orientowaniu się ku nowym i znaczącym bodźcom prezentowanym po stronie przeciwnej do uszkodzenia mózgu, jest zaburzeniem poznawczym, ważnym zarówno z punktu widzenia diagnostyki, jak i rehabilitacji. Pojawia się po uszkodzeniach korowych i podkorowych o różnej lokalizacji, ale najsilniej jest wyrażony przy patologii obejmującej korę skroniowo-ciemieniową półkuli prawej. Jest zróżnicowaną wiązką modalnie specyficznych objawów, które współwystępują często z zaburzeniami emocjonalnymi i ograniczoną samoświadomością choroby. Zgodnie z przyjętymi kryteriami klasyfikacji, wyróżnia się zaniedbywanie percepcyjne (wzrokowe, dotykowe, słuchowe) i/lub motoryczne, deficyt może manifestować się w jednej bądź w wielu modalnościach zmysłowych, może dotyczyć przestrzeni osobowej, okołoosobowej, pozaosobowej, a nawet wyobrażeniowej. Ponieważ zaniedbywanie należy do zaburzeń poznawczych, nie może być przypisane podstawowym deficytom sensomotorycznym i powinno być z nimi różnicowane. Typowe dla zespołu zaniedbywania są zmiany nasilenia i specyfiki objawów wraz z upływem czasu od zachorowania. Zespół jest obserwowany zwykle we wczesnym okresie po uszkodzeniu mózgu i może spontanicznie ustąpić w ciągu kilku miesięcy. W postaciach chronicznych, objawy zaniedbywania mogą znacząco zakłócać codzienne funkcjonowanie i ograniczać skuteczność procesu neurorehabilitacji. Istnieje wiele wystandaryzowanych i klinicznych procedur oceny zaniedbywania. Wyniki formalnych testów, prób klinicznych i zadań eksperymentalnych powinny być analizowane zbiorczo, w połączeniu z danymi z obserwacji i wywiadu. Trafna diagnoza ma zasadnicze znaczenie dla zaplanowania właściwego programu neurorehabilitacji.
Authors and Affiliations
Katarzyna E. Polanowska, Joanna B. Seniów
Keywords
Related Articles
- EP ID EP82165
- DOI -
- Views 51
- Downloads 0
Zastosowanie analizy bioimpedancji elektrycznej w badaniach klinicznych i populacyjnych
Badanie składu ciała jest metodą umożliwiającą oszacowanie zawartości masy tkanki tłuszczowej, beztłuszczowej, mięśniowej oraz wody komórkowej i pozakomórkowej u człowieka. Odgrywa istotną rolę w ocenie składu ciała w st...
Assessment instruments and the ICF in rehabilitation and physiotherapy
This article describes the use of the ICF, the International Classification of Functioning, Disability and Health, in rehabilitation and physiotherapy and the way the ICF can help to select proper assessment instruments...
Tempo restytucji częstości skurczów serca jako czuły wskaźnik zmian stopnia aktywności fizycznej u kobiet w wieku około i pomenopauzalnym
Szybkość spadku częstości skurczów serca po zakończonym wysiłku, czyli tempo restytucji częstości skurczów serca (HRR) jest ważnym wskaźnikiem tolerancji wysiłku. Celem niniejszej pracy było zbadanie wpływu umiarkowanej...
Dementia in old age – diagnostics, differentiation and current therapeutic management proposition
The disorder of higher functions of the core is characteristic of dementia, which often affects old people. It is mainly caused by Alzheimer’s disease (AD), vascular dementia (VaD), frontotemporal dementia and dementia w...
Preliminary results of Scheuermann’s hyperkyphosis treatment with a brace
Aim of the study: The aim of the study was an evaluation of the preliminary results of Scheuermann’s hyperkyphosis treatment with a brace. In-brace correction achieved with a brace treatment for hyperkyphosis was analyse...