Ocena odległa wyników leczenia uszkodzeń urazowych oraz zespołów przeciążeniowych narządu ruchu u uprawiających łucznictwo
Journal Title: Fizjoterapia Polska - Year 2011, Vol 11, Issue 2
Abstract
Celem niniejszej pracy było scharakteryzowanie urazów i zespołów przeciążeniowych najczęściej: występujących w łucznictwie, próba oceny ich wpływu na przebieg dalszej kariery sportowej oraz określenie, jakie metody leczenia są najczęściej stosowane w tych przypadkach.Materiał badawczy stanowiła grupa 48 wysokiej klasy polskich łuczników, posiadających klasę sportową Mistrzowską lub Mistrzowską Międzynarodową. Badanie przeprowadzono podczas Mistrzostw Polski Seniorów, odbywających się w sierpniu 2009 roku w Krakowie. Do przeprowadzenia badań posłużono się ankietą własnej konstrukcji, która zawierała 31 pytań zamkniętych, podzielonych na dwie części. Pierwsza część ankiety zawierała pytania o częstotliwość i obfitość treningów, czas poświęcany przed treningiem na rozgrzewkę etc., druga część ankiety została poświęcona zmęczeniu i jego przyczynom, urazom oraz ich leczeniu.Dolegliwości bólowe i objawy zmęczenia najczęściej dotyczyły okolicy barków (38 osób = 79,1%). Najrzadziej dolegliwości te dotyczyły łokcia - 4 osoby (8,3%) i przedramienia 3 osoby (6,2%). Większość urazów, tj. 26 przypadków (60,5%) dotyczyła mięśni i ścięgien, 16 przypadków (37,2%) dotyczyło stawu i tkanek okołostawowych, a tylko 1 przypadek (2,3%) - nerwów. Najczęstszą metodą leczenia zaistniałych urazów były zabiegi rehabilitacyjne, które przeprowadzono u 30% badanych sportowców, najrzadziej łuczników poddawano leczeniu operacyjnemu (5% badanych). Spośród metod rehabilitacji, którymi leczono urazy u łuczników, u 44% badanych zastosowano magnetoterapię, a tylko u 1% akupunkturę. W przypadku 6 osób (18,7%) uraz nie wpłynął w znaczący sposób na ich poziom sportowy, u 20 osób (62,6%) poziom sportowy początkowo się obniżył, ale po pewnym czasie wrócił do normy. Natomiast poziom sportowy 6 osób (18,7%) nigdy nie osiągnął tego sprzed urazu.W badanej grupie najczęstszym urazem okazały się urazy tkanek miękkich okolicy barku. W badanej grupie najczęstszą forma leczenia okazała się fizykoterapia. Im częściej badane osoby odczuwały skutki urazów, tym częściej było stosowane leczenie operacyjne. W badanej grupie kobiety trenowały rzadziej niż mężczyźni.
Authors and Affiliations
Aneta Bac, Urszula Niemiec, Edward Golec
Keywords
Related Articles
- EP ID EP65746
- DOI -
- Views 64
- Downloads 0
Ocena tolerancji wysiłku fizycznego u pacjentów po pomostowaniu tętnic wieńcowych
[b]Wstęp.[/b] Według The World Health 2002, choroba niedokrwienna serca jest najczęstszą chorobą serca. Spośród 56 milionów zgonów na całym świecie w roku 2001, ponad 29% było spowodowane chorobami układu krążenia, a pon...
Ocena skuteczności laseroterapii punktowej w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego
Wstęp. Choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych jest jedną z najczęściej występujących chorób narządu ruchu. Charakteryzuje się ona nie tylko destrukcją chrząstki stawowej, ale również zmianami w warstwie podchrzęstnej k...
WPŁYW ĆWICZEŃ DEROTACYJNYCH NA KOREKCJĘ UKŁADU KRĘGOSŁUPA
[b]Wstęp.[/b] Boczne skrzywienie kręgosłupa jak wiadomo jest wadą trójpłaszczyznową, a więc właściwe postępowanie korekcyjne w tym przypadku powinno oddziaływać na każdą z trzech płaszczyzn. Nie zawsze jednak takie globa...
Risk assessment of falls by selected parameters of Berg balance scale in patients with acute coronary syndrome and after coronary angiography.
The treatment and selected diagnostic tests performed inpatient cardiac patients often require immobilization. The procedures used in the treatment of these patients may have an impact on the control of postural and bal...
Metoda wartościowania wypowiedzi o kształceniu postaw studentów fizjoterapii na gruncie metaetyki
Wstęp. W fizjoterapii tak jak w przypadku innych zawodów medycznych oprócz zdobywania wiedzy i osiągania umiejętności zawodowych istotną rolę odgrywa etyka zawodowa. Cel pracy. Celem pracy jest weryfikacja wypowiedzi stu...