Odnowa śpiewu i muzyki kościelnej – aktualność przesłania św. Piusa X w Inter sollicitudines pastoralis officiiz 22 listopada 1903 roku
Journal Title: Pro Musica Sacra - Year 2014, Vol 12, Issue 12
Abstract
Pośród różnych działań mających na celu odnowę życia chrześcijańskiego podejmowanych przez Kościół w XIX i na początku wieku XX odnowa liturgii zaczęła najbardziej wzbogacać jego życie religijne. W liturgii zaczęto na nowo dostrzegać istotę życia chrześcijańskiego i w niej szukano jego odnowy; „nie tylko nowymi środkami oddziaływania”, ale nadając życiu Kościoła „wyraz tak potrzebnej powagi i dostojeństwa”. Pierwszą i najbardziej autorytatywną osobą pokazującą liturgię jako źródło życia duchowego dla każdego chrześcijanina, a nie tylko dla niewielkich „wybranych” grup wiernych, stał się papież Pius X, „pasterz dusz”, który programem swojej posługi apostolskiej uczynił hasło: Instaurare omnia in Christo. Papież Pius X, podejmując się realizacji swego programu „odnowienia wszystkiego w Chrystusie” w dziedzinie liturgii, skoncentrował swe działania przede wszystkim na odnowie śpiewu i muzyki liturgicznej (motu proprio Inter sollicitudines pastoralis officii – Tra le sollicitudini). Dokument ten został opublikowany 22 listopada 1903 w liturgiczne wspomnienie św. Cecylii, dziewicy i męczennicy, patronki muzyki kościelnej. Święta Kongregacja Obrzędów dekretem z dnia 8 stycznia 1904 roku ogłosiła ten papieski dokument „prawomocną ustawą o muzyce kościelnej”. Ojciec święty Pius X w motu proprio z dnia 22 listopada 1903 roku wydanym w formie instrukcji o muzyce kościelnej (Instructio de musica sacra), przywrócił szczęśliwie czcigodny śpiew gregoriański, według ksiąg starożytnych, do pierwotnego użycia w kościołach i zarazem w jedną całość zebrał główne przepisy, mające na celu pomnożenie lub przywrócenie w świątyniach świętości i godności śpiewów, rozkazując z mocy pełności Apostolskiej swej Władzy, aby ten zbiór jako kodeks prawomocny muzyki kościelnej miał obowiązującą siłę prawa. Ojciec święty Pius X zaraz na początku swego pontyfikatu skierował do całego Kościoła powszechnego stosunkowo obszerną i poniekąd surową instrukcję o śpiewie i muzyce kościelnej. Był bowiem przekonany, że wymaga tego zaistniała sytuacja nadużyć w tej dziedzinie życia Kościoła.
Authors and Affiliations
Jan Józef Janicki
Keywords
Related Articles
- EP ID EP166025
- DOI 10.15633/pms.1512
- Views 204
- Downloads 0
Organy na znaczkach Poczty Watykańskiej
Poczta Watykanu wydała w 2014 roku dwa znaczki poświęcone organom, które w liturgii Kościoła łacińskiego są tradycyjnym instrumentem muzycznym, potęgującym wzniosłość kościelnych obrzędów. Jeden ze znaczków przedstawia o...
Klasztor dla muzyki czy muzyka dla klasztoru? Refleksje na temat muzyki kościelnej
Referat jest próbą uchwycenia najistotniejszych cech, którymi powinna odznaczać się muzyka kościelna, zwłaszcza gdy mowa o jej analizie w historii. Analizując świadectwa pochodzące z różnych epok – począwszy od biblijnyc...
Oskar Kolberg i etnomuzykologia wobec ludowej pieśni religijnej
Niniejszy artykuł przedstawia historię badań nad katolickim śpiewem ludowym w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem pracy największego polskiego etnografa, Oskara Kolberga (1814–90). Karol Kurpiński, kompozytor i dyrekto...
Nowy katolicki modlitewnik i śpiewnik języka niemieckiego („Gotteslob. Katholisches Gebet- und Gesangbuch”)
W pierwszą niedzielę Adwentu 2013 roku w Niemczech, Austrii i w diecezji Bozen-Brixen w południowym Tyrolu na terenie Włoch został oficjalnie wprowadzony w życie nowy katolicki modlitewnik i śpiewnik języka niemieckiego...
Utrwalone dziedzictwo – pieśni religijne w twórczości Władysława z Gielniowa, Franciszka Karpińskiego i Kazimierza Brodzińskiego
Badania nad polską pieśnią religijną wskazują na walory literacko-muzyczne wybranych utworów, jak również przybliżają sylwetki samych twórców. Niniejszy artykuł przedstawia najważniejsze osiągnięcia trzech wybitnych poet...