PODSKÓRNY KARDIOWERTER-DEFIBRYLATOR – AKTUALNE MIEJSCE W PREWENCJI NAGŁEGO ZGONU SERCOWEGO
Journal Title: W Dobrym Rytmie - Year 2016, Vol 1, Issue 38
Abstract
Wszczepialne kardiowertery-defibrylatory mają już ugruntowaną pozycję w prewencji nagłego zgonu sercowego. Podczas zabiegu implantacji tych urządzeń elektroda lub elektrody wprowadzane są drogą przezżylną do serca, a generator impulsów umieszczany jest zwykle podpowęziowo w okolicy podobojczykowej. Powikłania związane z elektrodami przezżylnymi, choć rzadkie, mogą być bardzo poważne w skutkach, a nawet śmiertelne. Takiego ryzyka nie niosą ze sobą całkowicie podskórne kardiowertery-defibrylatory. Ich implantacja nie wymaga naruszenia układu naczyniowego, a wszystkie komponenty umieszcza się podskórnie, podpowięziowo lub międzymięśniowo. Całkowicie podskórne kardiowertery-defibrylatory są więc u wybranych pacjentów ciekawą alternatywą dla układów przezżylnych. Szczególnie atrakcyjna jest możliwość wszczepiania tych urządzeń u chorych, u których nie można przeprowadzić implantacji układów przezżylnych, np. w przypadku braku dostępu naczyniowego do prawej komory serca. Podskórne kardiowertery-defibrylatory mają też pewne ograniczenia. Najważniejsze z nich to brak możliwości stymulacji klasycznej, resynchronizujacej, ani antytachyarytmicznej. Mimo to wielu autorów uważa, że układy podskórne mają przewagę nad przezżylnymi również u części chorych z prawidłowym i drożnym układem żylnym. W opublikowanych w 2015 roku zaleceniach Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego umieszczono wskazania do implantacji układów całkowicie podskórnych kardiowerterów-defibrylatorów. Niniejszy artykuł omawia aktualne miejsce podskórnych kardiowerterów-defibrylatorów w prewencji nagłego zgonu sercowego.<br/><br/>
Authors and Affiliations
Krzysztof Kaczmarek, Paweł Ptaszyński, Jerzy Wranicz
Keywords
Related Articles
- EP ID EP77738
- DOI 10.5604/18967892.1196024
- Views 98
- Downloads 0
Ablacja ekstrasystolii komorowej zespole długiego QT typu 2
Leczenie z wyboru u chorych z zespołem LQT po utracie przytomności lub zatrzymaniu krążenia stanowi implantacja kardiowertera-defibrylatora. Opisywaną terapią jest również ablacja dodatkowych skurczy komorowych inicjując...
Ablacja trzepotania przedsionków u pacjenta po izolacji żył płucnych
Trzepotanie przedsionków po izolacji żył płucnych może w istotny sposób upośledzać jakość życia i często jest tolerowane przez pacjenta gorzej niż wcześniejsze migotania przedsionków. Najczęściej występuje u osób z uszko...
Wpływ odpowiedzi zapalnej na skuteczność zabiegowego leczenia migotania przedsionków
W dobie rozwoju inwazyjnych technik leczenia migotania przedsionków (AF) wciąż poszukuje się metod pozwalających na zwiększenie skuteczności zabiegu. Ablacja w obrębie ujść żył płucnych powoduje martwicę miokardium, a na...
KONSULTACJA ELEKTROFIZJOLOGA: KOGO KIEROWAĆ? JAK SIĘ PRZYGOTOWAĆ? CZEGO OCZEKIWAĆ?
Podstawowym celem konsultacji elektrofizjologicznej jest ustalenie wskazań do ablacji – leczenia inwazyjnego zaburzeń rytmu serca. Elektrofizjolog jednakże może zaproponować również inne sposoby leczenia lub wskazać potr...
Zaburzenia rytmu i przewodnictwa w zespole obturacyjnego bezdechu sennego
Zdarzenia arytmiczne w czasie snu stwierdza się nawet u połowy pacjentów z obturacyjnym bezdechem sennym (obstructive sleep apnea, OSA). Są to najczęściej bradyarytmie i epizody migotania przedsionków, rzadziej ektopia k...