Podstawowe zasady racjonalnej serodiagnostyki autoprzeciwciał markerowych w układowych chorobach tkanki łącznej
Journal Title: Reumatologia - Year 2005, Vol 43, Issue 6
Abstract
W większości chorób z autoimmunizacją obserwuje się charakterystyczną dla tych chorób odpowiedź komórkową i humoralną w postaci obecności autoprzeciwciał i autoreaktywnych limfocytów, skierowaną przeciwko antygenom własnoustrojowym. Fenomen ten występuje w układowych chorobach tkanki łącznej; takich jak SLE, zespół Sjögrena, MCTD, sklerodermia, zapalenie wielomięśniowe czy RZS. Obecność autoprzeciwciał jest uważana za istotny fakt, który powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu diagnozy i dlatego niektóre z autoprzeciwciał zostały zakwalifikowane do kryteriów diagnostycznych chorób z autoimmunizacją. Są one także użytecznymi markerami prognostycznymi i w niektórych przypadkach ukierunkowują postępowanie terapeutyczne. Według autora najczulszym i najbardziej wiarygodnym testem jest metoda pośredniej IF oraz metoda Colorzyme (z zastosowaniem komórek Hep-2), szczególnie jako testy skryningowe. W późnych latach 60. opracowano nowe testy immunoenzymatyczne – ELISA, Western-blotting, stosowane obecnie powszechnie do identyfikacji swoistości autoprzeciwciał. W prawidłowo prowadzonej strategii oznaczania przeciwciał ANA stosowana jest kaskadowa (4-etapowa) metoda oznaczania autoprzeciwciał. W pierwszym etapie stosuje się testy skryningowe (IIF-ANA-screen czy ANA-ELISA-screen). Następnie (jeśli ANA są dodatnie) ustalamy swoistość przeciwciał ANA (2. etap), a potem (3. etap) swoistości dla podtypów antygenu ANA (ang. fine specificities). Etap 4. wykonujemy tylko wtedy, gdy nie możemy wyżej opisanymi metodami opisać żadnej z typowych swoistości autoprzeciwciał i zwykle dokonuje się tego kombinowanymi metodami biochemiczno-immunochemicznymi. Przestrzeganie wyżej opisanych procedur zapewnia w większości przypadków badanych surowic możliwość ustalenia swoistości ANA i powtarzalności wyników, unika się też błędów diagnostycznych i co nie mniej ważne – uzyskuje rozsądne koszty prowadzonej diagnostyki. Coraz większa liczba nowo odkrytych autoprzeciwciał i metod diagnostycznych zmusza do wprowadzenia procedur standaryzacji zarówno metod, jak i testów, na których są oznaczane autoprzeciwciała.
Authors and Affiliations
Jakub Ząbek
Keywords
Related Articles
- EP ID EP123498
- DOI -
- Views 79
- Downloads 0
Trudności diagnostyczne w układowych zapaleniach naczyń w materiale klinicznym Oddziału Reumatologii CSK MSWiA
Układowe zapalenia naczyń stwarzają olbrzymie problemy diagnostyczne i terapeutyczne. Ich doniosłość jest odwrotnie proporcjonalna do częstości występowania, ponieważ są to choroby występujące rzadko, w liczbie od kilku...
Back pain in woman over 55 years - patogenetic analysis
The aim of the study was to assess the reason of low back pain in women over 55 years. Examined group consists of 103 women referred due to pain in lumbar spine. X-rays in A-P and side projections were performed and were...
Manifestacja stawowa chorób nowotworowych – demonstracja przypadków
Objawy reumatyczne w przebiegu chorób nowotworowych mogą być spowodowane przerzutami do kości i często wyprzedzają objawy nowotworu. W przypadku niesklasyfikowamego zapalenia stawów o gwałtownym początku, z nietypowymi...
Case report of the patients with rheumatoid arthritis pneumoconiosis, amyloidosis. When we can diagnose Caplan's syndrome
We describe a male patient with pneumoconiosis and diagnosed RA, amyloidosis, nephritic syndrome and renal insufficiency. This particular case report has underlined aggressive progression of RA with rapid involvement of...
Clinical masks connected with crystal-induced rheumatic diseases
Crystal-induced inflammatory process may mimic symptoms of many diseases connected with other aetiopathological factors. The most common example is pseudogout caused by CPPD crystals and pseudoosteoarthritis in patients...