Podstawowe zasady racjonalnej serodiagnostyki autoprzeciwciał markerowych w układowych chorobach tkanki łącznej
Journal Title: Reumatologia - Year 2005, Vol 43, Issue 6
Abstract
W większości chorób z autoimmunizacją obserwuje się charakterystyczną dla tych chorób odpowiedź komórkową i humoralną w postaci obecności autoprzeciwciał i autoreaktywnych limfocytów, skierowaną przeciwko antygenom własnoustrojowym. Fenomen ten występuje w układowych chorobach tkanki łącznej; takich jak SLE, zespół Sjögrena, MCTD, sklerodermia, zapalenie wielomięśniowe czy RZS. Obecność autoprzeciwciał jest uważana za istotny fakt, który powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu diagnozy i dlatego niektóre z autoprzeciwciał zostały zakwalifikowane do kryteriów diagnostycznych chorób z autoimmunizacją. Są one także użytecznymi markerami prognostycznymi i w niektórych przypadkach ukierunkowują postępowanie terapeutyczne. Według autora najczulszym i najbardziej wiarygodnym testem jest metoda pośredniej IF oraz metoda Colorzyme (z zastosowaniem komórek Hep-2), szczególnie jako testy skryningowe. W późnych latach 60. opracowano nowe testy immunoenzymatyczne – ELISA, Western-blotting, stosowane obecnie powszechnie do identyfikacji swoistości autoprzeciwciał. W prawidłowo prowadzonej strategii oznaczania przeciwciał ANA stosowana jest kaskadowa (4-etapowa) metoda oznaczania autoprzeciwciał. W pierwszym etapie stosuje się testy skryningowe (IIF-ANA-screen czy ANA-ELISA-screen). Następnie (jeśli ANA są dodatnie) ustalamy swoistość przeciwciał ANA (2. etap), a potem (3. etap) swoistości dla podtypów antygenu ANA (ang. fine specificities). Etap 4. wykonujemy tylko wtedy, gdy nie możemy wyżej opisanymi metodami opisać żadnej z typowych swoistości autoprzeciwciał i zwykle dokonuje się tego kombinowanymi metodami biochemiczno-immunochemicznymi. Przestrzeganie wyżej opisanych procedur zapewnia w większości przypadków badanych surowic możliwość ustalenia swoistości ANA i powtarzalności wyników, unika się też błędów diagnostycznych i co nie mniej ważne – uzyskuje rozsądne koszty prowadzonej diagnostyki. Coraz większa liczba nowo odkrytych autoprzeciwciał i metod diagnostycznych zmusza do wprowadzenia procedur standaryzacji zarówno metod, jak i testów, na których są oznaczane autoprzeciwciała.
Authors and Affiliations
Jakub Ząbek
Keywords
Related Articles
- EP ID EP123498
- DOI -
- Views 77
- Downloads 0
Clinical masks connected with crystal-induced rheumatic diseases
Crystal-induced inflammatory process may mimic symptoms of many diseases connected with other aetiopathological factors. The most common example is pseudogout caused by CPPD crystals and pseudoosteoarthritis in patients...
The ups and downs of non-steroidal anti-inflammatory drugs
Działanie klasycznych niesteroidowych leków przeciwzapalnych polega na hamowaniu syntezy prostaglandyn przez blokowanie obu form enzymu cyklooksygenazy COX-1 i COX-2. Dla milionów ludzi NLPZ odgrywają ważną rolę w lecz...
Od redakcji
SAPHO syndrome - heterogeneity of clinical course - diagnostic problems
SAPHO syndrome is a heterogeneous disorder that involves bone, joints with multifocal location, skin and organs. The most frequent forms of bone and joint involvement are: anterior wall pain, spine pain and swelling of s...
Radiological changes in primary hypertrophic osteoarthropathy: case report
Primary hypertrophic osteoarthropathy (PHO) is a rare disorder that is manifestated clinically as digital clubbing, the long bones periostosis and pachydermia. We report a case of PHO in an 18--year-old man with negative...