Pogodnie o wojnie. Komizm w kaszubskim teatrze na przykładzie utworu Katilina Leona Heykego
Journal Title: Język - Szkoła - Religia - Year 2017, Vol 0, Issue 3
Abstract
Artykuł przybliża zagadnienie komizmu w teatrze kaszubskim na podstawie Katilinny Leona Heykego. Kluczowymi pojęciami w tekście są: teatr ludowy, komizm prosty i komizm złożony. Zasadniczym celem autorki jest wykazanie tego, jaki typ komizmu występuje w ww. tekście oraz jaką pełni w nim funkcję. Autorka opisuje przykłady komizmu pokazując jednocześnie jaką ma formę (prostą, czy złożoną). Określenie formy komizmu pozwala na wskazanie funkcji, jaką pełni on w tym tekście. Istotne są również relacje łączące komizm z innymi zabiegami artystycznymi wykorzystanymi w utworze. Na podstawie analizy przytaczanych przykładów, oraz określeniu relacji komizmu z całością tekstu, autorka klasyfikuje komizm Katiliny jako komizm złożony. W trakcie opisu autorka wskazuje, że praktycznie wszystkie przytoczone przykłady nie mają jedynie funkcji ludycznej. Wykorzystanie komizmu przez Heykego służy przede wszystkim przekazaniu uniwersalnych, acz ważnych treści w formie czytelnej dla każdego widza. We wcześniejszych badaniach nad Katiliną badacze i krytycy zarzucali Heykemu, że tekst ten niepotrzebnie miesza ze sobą lekką anegdotę z tragicznymi wydarzeniami historycznymi oraz, że komizm wykorzystany w tekście jest zaledwie rubaszny. Przeprowadzona przez autorkę analiza Katiliny daje odpór krytycznym zarzutom wobec Heykego.
Authors and Affiliations
Alicja Pioch
Keywords
Related Articles
- EP ID EP636371
- DOI -
- Views 47
- Downloads 0
Polonia pieta. Język religijny w plakacie. Szkolna perspektywa odbioru artystycznego
Analiza i interpretacja różnych tekstów kultury stanowi ważny nurt współczesnej edukacji polonistycznej. W dzisiejszej szkole obecność różnych form wypowiedzi jest uwarunkowana wymogami ewaluacji zewnętrznej. Celem artyk...
Spoglądanie „zazdrosnym okiem” a grzech invidia w historii języka polskiego
Artykuł poświęcony jest analizie trzech dawnych nazw czwartego spośród grzechów głównych, grzechu invidia. Jednostki te łączy jedna wspólna cecha, ich etymonem jest czasownik oznaczający ‘widzieć’, nawiązujący do mowy ci...
Dzieci i ryby głosu nie mają… a przecież nie ma dzieci – są ludzie. O próbie przełamania stereotypu dobrego wychowania oraz dobrze wychowanego dziecka w wybranych reklamach społecznych
W artykule mowa jest o języku, za pomocą którego reklamy społeczne walczą z zakorzenionym w społeczeństwie polskim stereotypem „dobrego wychowania”. Autorka przywołuje przykłady ilustrujące dwugłos, który w poglądach na...
Lekcje z jajem. Metody aktywizujące w nauczaniu języka polskiego jako obcego (na przykładzie zajęć o tematyce wielkanocnej)
Artykuł omawia metody aktywizujące w nauczaniu języka polskiego jako obcego, które wykorzystałyśmy na zajęciach wielkanocnych ze studentami z Harbinu (m.in. edukacyjne gry planszowe, inscenizacje i ćwiczenia polisensory...
Słownictwo religijne i obyczajowo-kościelne zaświadczone w słownikach kociewskich i kaszubskich
Celem artykułu jest porównanie kociewskiego słownictwa religijnego i obyczajowo-kościelnego, zaświadczonego w słownikach kociewskich, z kaszubskim. Autorka dostrzega różnice fonetyczne i skupia się na kociewskich i kaszu...