Abstract

Kaszel jest jednym z najczęstszych objawów, których występowanie skłania rodziców do poszukiwania opieki medycznej. Dlatego też tak ważna dla pediatrów i lekarzy rodzinnych jest znajomość zasad właściwego postępowania diagnostyczno-terapeutycznego z dzieckiem kaszlącym. W poniższym artykule przedstawione zostały zasady dotyczące postępowania z dzieckiem kaszlącym przewlekle, to jest kaszlącym powyżej 4 lub 8 tygodni, w zależności od przyjętych kryteriów (zgodnie z wytycznymi American College of Chest Physicians lub British Thoracic Society). Podstawą ustalenia właściwej drogi diagnostycznej jest zakwalifikowanie objawu do jednej z 2 grup: kaszlu specyficznego lub izolowanego kaszlu niespecyficznego. Kaszel specyficzny stwierdza się, jeżeli w badaniu podmiotowym, przedmiotowym i/lub w badaniach dodatkowych (RTG klatki piersiowej, spirometria) stwierdzane są nieprawidłowości sugerujące możliwość występowania jednostki chorobowej, powodującej utrzymywanie się objawu. Z kolei w przypadku izolowanego kaszlu niespecyficznego nie stwierdza się wyżej wymienionych nieprawidłowości. Poniższa praca zawiera opis kolejnych kroków w podejmowanym postępowaniu, od zbierania wywiadu po ustalenie właściwego leczenia.

Authors and Affiliations