Postępy w leczeniu przewlekłej białaczki limfocytowej B-komórkowej
Journal Title: Współczesna Onkologia - Year 2006, Vol 10, Issue 7
Abstract
Przewlekła białaczka limfocytowa B-komórkowa stanowi ok. 20–30% wszystkich białaczek u dorosłych. W 90% przypadków zachorowania dotyczą osób po 60. roku życia, a mężczyźni chorują 2-krotnie częściej niż kobiety. W ostatnich kilku latach scharakteryzowano czynniki powiązane z gorszym rokowaniem w poszczególnych przypadkach. Należą do nich aktywność kinazy tymidynowej, stężenie β2-mikroglobuliny, a także zawartość rozpuszczalnego receptora CD23 we krwi. Także stan mutacyjny genu dla regionu zmiennego łańcucha ciężkiego immunoglobulin (VH) i obecność anomalii cytogenetycznych dotyczących chromosomu 17p (gen p53) i 11q są wyraźnie powiązane z klinicznym przebiegiem choroby. Jednym z najbardziej niekorzystnych czynników prognostycznych, wpływających na całkowite przeżycie (OS) pacjentów z B-CLL są mutacje lub delecja genu dla p53. Obecność wymienionych defektów 13-krotnie zwiększa ryzyko śmierci w porównaniu z chorymi bez anomalii. Delecja lub mutacje genu p53 prawdopodobnie są powiązane także z opornością na leki, w tym m.in. analogi puryn. Od kilku dziesięcioleci w terapii B-CLL stosowane są środki alkilujące, w tym chlorambucil. Ich zastosowanie umożliwia uzyskanie odpowiedzi częściowej (PR) u znacznej części chorych. Odsetek remisji całkowitych (CR) nie przekracza jednak 10%. Według aktualnych danych podawanie leków z tej grupy prawdopodobnie nie wpływa na OS. Na początku lat 80. do leczenia B-CLL wprowadzono analogi puryn (fludarabina, 2-CDA, pentostatyna). Całkowity odsetek odpowiedzi (ORR) po ich zastosowaniu w terapii 1-liniowej wynosi 71–86%. Nieco lepsze rezultaty przynosi zastosowanie analogów puryn w skojarzeniu z cyklofosfamidem. W większości przypadków remisji całkowitej stwierdza się jednak obecność choroby resztkowej (MRD). W ostatnich latach do terapii B-CLL wprowadzono przeciwciała monoklonalne (MOAb) reagujące z antygenami powierzchniowymi limfocytów (rituksimab – CD20, alemtuzumab – CD52). ORR po zastosowaniu rituksimabu w monoterapii sięga 50%, a wynik leczenia jest uzależniony od wielkości stosowanej dawki MoAb. W przypadku Campath-1H (alemtuzumab) odsetek odpowiedzi jest wyższy i sięga 80%. Lek ten wywiera jednak działanie immunosupresyjne, co zwiększa ryzyko wystąpienia infekcji, szczególnie CMV. Pierwsze wyniki badań klinicznych potwierdzają dużą skuteczność leczenia skojarzonego za pomocą analogów puryn i przeciwciał monoklonalnych. Może to w istotny sposób wydłużyć OS chorych z przewlekłą białaczką limfocytową B-komórkową.
Authors and Affiliations
Maria Lewandowska, Krzysztof Lewandowski
Keywords
Related Articles
- EP ID EP96532
- DOI -
- Views 58
- Downloads 0
Współczesne leczenie raka skóry – dermatologia, chirurgia czy radioterapia?
Raki skóry są najczęściej występującymi nowotworami złośliwymi. Stanowią istotny problem kliniczny ze względu na częstość oraz poważne defekty kosmetyczne, które wywołują, gdy nie są leczone, pogarszając tym samym jakość...
Rak gruczołowo-torbielowaty piersi u mężczyzny – opis przypadku
Rak gruczołowo-torbielowaty (RGT) występuje najczęściej w śliniance i stanowi ok. 30% nowotworów złośliwych przyusznicy. Jego lokalizacja w piersi jest rzadkością i częstość występowania jest oceniana na 0,1–1% wszystk...
Ocena skuteczności różnych metod radioterapii przerzutów raka płuca do mózgu
Rak płuca jest najczęściej spotykanym nowotworem złośliwym u mężczyzn – powoduje ok. 1/3 zachorowań i zgonów. Wśród kobiet rak płuca jest drugim co do częstotliwości występowania po raku piersi. Przerzuty do ośrodkowego...
Jak działa 5-fluorouracyl
5-fluorouracyl (5-FU) jest jednym z najskuteczniejszych chemioterapeutyków, używanych w leczeniu raka jelita grubego. Jest on również stosowany u chorych na raka piersi, głowy i szyi, przełyku, żołądka oraz w przypadku k...
Opinion on fluence of erythropoietin on quality of life and survival in patients with advances non-small cell lung cancer
In the period from 01.2002 to 12.2003 in the Chemotherapy Clinic of the Oncology Centre in Krakow there was conducted a clinical investigation relating the influence of treatment with erythropoietin on advanced non-sma...