Abstract

Miasto jako system ulega ciągłym przekształceniom, co nie wpłynęło na fakt, iż pomiędzy jego strukturą społeczną a formą urbanistyczną zauważalny jest nadal nierozerwalny związek. Rewolucja ogólnooświatowa XX w., przyczyniając się zmian ekonomicznych i społecznych, spowodowała w strukturze miasta znaczne przeobrażenia. Przemiany cywilizacyjne, w tym informatyzacja społeczeństwa oraz rozwój technologiczny wpłynęły na zmiany struktury miasta. Wiek XX, głównie po II wojnie światowej, zaznaczył się dużymi przeobrażeniami w odniesieniu do ludności. Procesy demograficzne i nasilone zmiany urbanistyczne przyczyniły się do koncentracji ludności w miastach dużych i średniej wielkości. Do zobrazowania ww. procesów w niniejszym artykule autorka posłużyła się przykładem Zielonej Góry, która w systemie osadniczym kraju stanowi miasto średniej wielkości. Optymalizacja struktury miejskiej ze względu na klimat, gospodarkę gruntami, tradycję miejsca i potrzeby samych mieszkańców przybliża rozwój ośrodków ku urbanistyce, w której polityka ekologiczna stanowi priorytet. Wyważenie proporcji pomiędzy działaniami mającymi na celu realizację doraźnych potrzeb a ochroną wartości krajobrazu miasta, jego struktury stworzyć powinny logicznie funkcjonujący układ przestrzenny – system.

Authors and Affiliations