Problematyka samotności i poczucie osamotnienia młodzieży, wychowanków młodzieżowych ośrodków wychowawczych
Journal Title: Resocjalizacja Polska - Year 2017, Vol 0, Issue 13
Abstract
Alienacja w początkowej fazie adolescencji jest zjawiskiem powszechnym i zrozumiałym ze względu na etap rozwojowy. Może być traktowana jako zjawisko sprzyjające kształtowaniu się tożsamości młodego człowieka i osiąganiu przez niego autonomii. Erich Fromm zwraca uwagę, że przezwyciężanie jej jest elementem usprawniającym podmiot i daje możliwość uzyskania odpowiedzi na ważne pytania natury egzystencjalnej (Fromm 1996). Pewien poziom samotności sprzyja kształtowaniu osobistej dojrzałości i integracji. Istotne jest to, że młody człowiek szukając odpowiedzi na nurtujące go pytania potrzebuje kontaktów z bliskimi i rówieśnikami ale także czasu na przemyślenia i intelektualną refleksję w odosobnieniu. Wytyczając własną drogę uczy się zaspokojenia dwóch pozornie sprzecznych ze sobą potrzeb: autonomii i bliskości z innymi – z jednej strony bycia razem, a z drugiej oddalenia się z relacji społecznych. Erikson przyjmuje, że okres adolescencji wiąże się z koniecznością przezwyciężania kryzysu określanego jako intymność-izolacja (Erikson 2000). Nastolatek, który odnalazł już własną tożsamość poszukuje możliwości połączenia jej z tożsamością innych. Pojawiające się u młodzieży zachowania wspólnotowe nacechowane serdecznością, bliskością i otwartością łączą się z pozytywnym rozwiązaniem kryzysu związanego z intymnością i izolacją, a tym samym gotowością do zaangażowania się w określone związki i wspólnoty. Poczucie alienacji wsród adolescentów tłumaczyć można prawidłowościami rozwojowymi i kryzysem normatywnym. Naturalne w procesie rozwojowym tendencje alienacyjne u młodzieży, których istotą jest doznawanie poczucia odłączenia czy obcości wobec jakiegoś obszaru rzeczywistościzewnętrznej lub wewnętrznej człowieka powinny jednak mieć charakter przejściowy. Negatywne następstwa braku rozwiązania kryzysu rozwojowego, łączące się z poczuciem głębokiej izolacji i brakiem wystarczającej sieci wsparcia społecznego, mają związek ze sferą poznawczą i emocjonalną adolescenta i prowadzić mogą do konsekwencji psychospołecznych. Przy dużym nasileniu znacząco modyfikują psychospołeczny rozwój i funkcjonowanie nastolatka. W artykule przedstawione zostaną wyniki badań nad poczuciem osamotnienia wychowanków Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych województwa mazowieckiego.
Authors and Affiliations
Karina Szafrańska
Keywords
Related Articles
- EP ID EP204094
- DOI 10.22432/pjsr2017.13.13
- Views 55
- Downloads 0
Osobowe przesłanki skutecznej resocjalizacji
Brak
The Social Climate of the Institutional and Family Educational Environment
The author discusses the social climate of the institutional and family educational environment. She makes a detailed study review of the social climate in social rehabilitation and welfare-education institutions, compil...
Wartość grup samopomocowych w wychodzeniu z uzależnienia i trwaniu w trzeźwości osób karanych – propozycje uspołecznienia
Konieczność wszechstronnego wsparcia osób opuszczających zakłady karne i ich rodzin powinna stać się nadrzędnym działaniem zespołów interdyscyplinarnych. W artykule przybliżono złożony i zmienny charakter nowoczesnego sp...
Sprawozdanie z posiedzenia Zespołu Pedagogiki Resocjalizacyjnej KNP PAN z dnia 29.01.2016 r.
Brak
Delinquens narrator – o źródłach i wybranych aspektach narracyjnego podejścia do przestępczości
Od kilkudziesięciu lat obserwujemy rosnące znaczenie tzw. podejścia narracyjnego w naukach społecznych. Pojęcie narracji jest również coraz częściej wykorzystywane – zarówno na płaszczyźnie teoretycznej, jak i metodologi...