Problematyka samotności i poczucie osamotnienia młodzieży, wychowanków młodzieżowych ośrodków wychowawczych
Journal Title: Resocjalizacja Polska - Year 2017, Vol 0, Issue 13
Abstract
Alienacja w początkowej fazie adolescencji jest zjawiskiem powszechnym i zrozumiałym ze względu na etap rozwojowy. Może być traktowana jako zjawisko sprzyjające kształtowaniu się tożsamości młodego człowieka i osiąganiu przez niego autonomii. Erich Fromm zwraca uwagę, że przezwyciężanie jej jest elementem usprawniającym podmiot i daje możliwość uzyskania odpowiedzi na ważne pytania natury egzystencjalnej (Fromm 1996). Pewien poziom samotności sprzyja kształtowaniu osobistej dojrzałości i integracji. Istotne jest to, że młody człowiek szukając odpowiedzi na nurtujące go pytania potrzebuje kontaktów z bliskimi i rówieśnikami ale także czasu na przemyślenia i intelektualną refleksję w odosobnieniu. Wytyczając własną drogę uczy się zaspokojenia dwóch pozornie sprzecznych ze sobą potrzeb: autonomii i bliskości z innymi – z jednej strony bycia razem, a z drugiej oddalenia się z relacji społecznych. Erikson przyjmuje, że okres adolescencji wiąże się z koniecznością przezwyciężania kryzysu określanego jako intymność-izolacja (Erikson 2000). Nastolatek, który odnalazł już własną tożsamość poszukuje możliwości połączenia jej z tożsamością innych. Pojawiające się u młodzieży zachowania wspólnotowe nacechowane serdecznością, bliskością i otwartością łączą się z pozytywnym rozwiązaniem kryzysu związanego z intymnością i izolacją, a tym samym gotowością do zaangażowania się w określone związki i wspólnoty. Poczucie alienacji wsród adolescentów tłumaczyć można prawidłowościami rozwojowymi i kryzysem normatywnym. Naturalne w procesie rozwojowym tendencje alienacyjne u młodzieży, których istotą jest doznawanie poczucia odłączenia czy obcości wobec jakiegoś obszaru rzeczywistościzewnętrznej lub wewnętrznej człowieka powinny jednak mieć charakter przejściowy. Negatywne następstwa braku rozwiązania kryzysu rozwojowego, łączące się z poczuciem głębokiej izolacji i brakiem wystarczającej sieci wsparcia społecznego, mają związek ze sferą poznawczą i emocjonalną adolescenta i prowadzić mogą do konsekwencji psychospołecznych. Przy dużym nasileniu znacząco modyfikują psychospołeczny rozwój i funkcjonowanie nastolatka. W artykule przedstawione zostaną wyniki badań nad poczuciem osamotnienia wychowanków Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych województwa mazowieckiego.
Authors and Affiliations
Karina Szafrańska
Keywords
Related Articles
- EP ID EP204094
- DOI 10.22432/pjsr2017.13.13
- Views 58
- Downloads 0
The Priestly Ministry of the Prison Chaplain as Perceived by Convicts in Light of Own Research
The conducted studies convince of the effects that are achieved in the social rehabilitation of convicts, as well as the objective of the educational role of the prison chaplain. This objective is mainly prevention of pa...
Resiliency and Social Support in the Group of Socially Maladjusted Youths
The purpose of this report is to answer the question of whether the level of resiliency is combined with a sense of support received in the group of subjects. The study was conducted on a group of 174 teenagers of both s...
Foster care as a form of family support
The foster care system in Poland has recently undergone many changes on the basis of new legislation. It has been presented as a part of the work with the child and its family towards reintegration of the child’s family....
Mechanisms of social destigmatization
Brak
Prężność psychiczna a wsparcie społeczne w grupie młodzieży nieprzystosowanej. Badania pilotażowe
Celem niniejszego doniesienia jest odpowiedź na pytanie, czy poziom prężności psychicznej łączy się z poczuciem otrzymywanego wsparcia w grupie osób badanych. Badania przeprowadzono na 174-osobowej grupie nastolatków, ob...