Abstract

Хиперкинетичките нарушувања се јавуваат рано во развојот на детето и се карактеризираат со нарушено внимание и хиперактивност во различни средини. Немир во опасни ситуации и дезинхибиција во општествената средина со импулсивно кршење на општествените правила, исто така се често присутни. Иако нарушувањето е концептуализирано како примарно биолошко, потребен е исто така психолошки третман. Психодијагностички и анамнестични наоди се користат како основа за планирањето на третманот. Во однос на индивидуалните разлики помеѓу децата со хиперкинетичко нарушување, точната проценка е круцијална за да се задоволат барањата за успешен индивидуализиран третман со користење на различни опции за третман. Потребна е соработка со родителите и наставниците.

Authors and Affiliations