Abstract

Niniejszy artykuł dotyczy jakości relacji partnerskiej w małżeństwie w którym u obojga partnerów zdiagnozowane zostały zaburzenia psychotyczne tj. schizofrenia paranoidalna (F.20.0) oraz zaburzenia schizoafektywne, typ depresyjny (F.25.1). Chociaż w literaturze przedmiotu stosunkowo dokładnie opisane zostały przypadki związków partnerskich w zakresie rozpoznania choroby psychicznej u jednego z partnerów [1,2,3,4] to jednak występowanie tak specyficznych zaburzeń u obojga współmałżonków wciąż należy jeszcze do rzadkości. Niezwykle istotną wydaje się więc dogłębna analiza funkcjonowania wskazanych osób w kontekście subiektywnego postrzegania przez nich własnego związku intymnego wraz z uwzględnieniem obiektywnych, zarówno specyficznych jak i niespecyficznych objawów psychopatologicznych rzutujących bezpośrednio na jakość oraz trwałość relacji partnerskiej. Opisany w niniejszej pracy przypadek stanowi więc próbę uzupełnienia luki w zakresie istniejącej problematyki oraz przybliża interpersonalny wymiar funkcjonowania osób z zaburzeniami psychotycznymi wraz z uwzględnieniem klinicznych implikacji istotnych dla dalszego przebiegu choroby.

Authors and Affiliations