STUDIA W ZAKRESIE MUZEOLOGII I MUZEALNICTWA NA WYŻSZYCH UCZELNIACH W POLSCE A ŚWIATOWE STANDARDY NAUCZANIA MUZEOLOGII

Apply

STUDIA W ZAKRESIE MUZEOLOGII I MUZEALNICTWA NA WYŻSZYCH UCZELNIACH W POLSCE A ŚWIATOWE STANDARDY NAUCZANIA MUZEOLOGII

Journal Title: Muzealnictwo - Year 2009, Vol 2009, Issue 50

Abstract

Rozwój studiów muzeologicznych dokonujący się bardzo dynamicznie w latach 80. i 90. XX w. niemal na całym świecie uświadomił, iż ta dziedzina traktowana dotąd jako „specjalizacja” stała się jednym z najbardziej rozległych, długotrwałych i wymagających obszarów na styku humanistyki, nauk ścisłych, inżynierii i nauk przyrodniczych. Muzeologia jest niewątpliwie signum temporis XXI w., jej znaczenie i metodologia ujrzane zostały w nowym świetle po badaniach Semira Zeki’ego i Johna Oniansa, którzy uświadomili neutralność kultury, a co za tym idzie fakt, iż muzea tworzone dla ujęcia wszystkich dziedzin ludzkiej działalności i historii naturalnej, nie są kolekcjonerskim kaprysem humanistów, lecz pewnym ewolucyjnym etapem funkcjonowania cywilizacji i próbą systematyzacji wiedzy. Świadomy ruch muzeologiczny rodził się równolegle z instytucjami muzeów (Museo de Codici Wawrzyńca Medyceusza na pocz. XVI w.) i ewoluował z nimi w Europie do początku XX wieku. Uczonym, który wprowadził do nowoczesnej humanistyki muzeologię jako naukę był Georges Henri Rivière (1897-1985). Mówiono o Riwierze, że z muzeologii uczynił religię, dzięki jego działalności w ICOM/UNESCO funkcjonowanie muzeów stało się rezultatem świadomej, naukowej refleksji i obszarem badań. Od chwili utworzenia w 1945 r. Ecole du Louvre – do lat 60. XX w. wykształcano standardy nauczania tej dziedziny, w latach 80. muzeologia wykładana była już dość powszechnie na całym świecie. W samej muzeologii od poł. XX w. rozróżniane były wyraźnie odrębne obszary badawcze: 1. historyczno-opisowy, zajmujący się historią muzeów, 2. strukturalno-informacyjny, w którym badane i poddawane analizie są metody organizacji muzeów, 3. działań służących zabezpieczaniu zbiorów, 4. prawno-ekonomiczny, w którym muzea traktowane są jako wydzielone „strefy” kulturowo-naukowe, wymagające zewnętrznych regulacji prawa, 5. badania rozwoju edukacji i działań społecznych, w tym także funkcji terapeutycznych i resocjalizacyjnych, 6. badań nad tworzeniem modeli przestrzenno-czasowych, w tym scenografii, architektury oraz. urbanistyki muzealnej i kształtowania pejzażu. Studia muzeologiczne (od magisterskich, podyplomowych, doktoranckich po tzw. podoktorskie) organizowane są najczęściej na świecie przez interdyscyplinarne centra, instytuty lub ośrodki na uniwersytetach. W Polsce edukację w tym zakresie prowadzą: Wyższa Szkoła Środowiska w Bydgoszczy, Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu, Akademia Humanistyczna im. A. Gieysztora w Pułtusku, a w Warszawie Uniwersytet Warszawski oraz Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Authors and Affiliations

Dorota Folga-Januszewska,, Andrzej Rottermund

EP ID EP62006
DOI -
Views 64
Downloads 0