ŚWIĘTE MUZEUM PANCASILA. MUZEUM MARTYROLOGICZNE BUDUJĄCE TOŻSAMOŚĆ NARODU INDONEZYJSKIEGO

Apply

ŚWIĘTE MUZEUM PANCASILA. MUZEUM MARTYROLOGICZNE BUDUJĄCE TOŻSAMOŚĆ NARODU INDONEZYJSKIEGO

Journal Title: Muzealnictwo - Year 2017, Vol 58, Issue

Abstract

Pancasila to pięć zasad, stanowiących filozoficzną podstawę funkcjonowania Indonezji, „narodu wyobrażonego”, ogłoszonych 1 czerwca 1945 r. przez pierwszego prezydenta Indonezji, Sukarno. Od samego początku Pancasila budziła wielkie emocje, była poddawana przeróżnym interpretacjom, także sposoby jej rozumienia jako fundamentu państwa zmieniały się wielokrotnie od 1945 roku. I choć była nieraz poddawana redefinicjom, a jej znaczenie kwestionowane, to jedno nie budzi wątpliwości – fakt, że to Pancasila ukształtowała społeczeństwo indonezyjskie. Museum Pancasila Sakti to miejsce szczególne w historii Indonezji i pamięci mieszkańców tego wieloetnicznego, wielokulturowego i wielojęzycznego archipelagu. To najbardziej rozpoznawalny kompleks muzealny z czasów reżimu generała Suharto (1965–1998), dla którego jednym z ważnych elementów polityki w tym czasie stała się tożsamość państwowa, kultura, tradycja i sztuka. To muzeum stało się dla niego ideowym fundamentem Orde Baru – Nowego Ładu, jak nazywa się czas trwania jego rządów. Do dziś stanowi miejsce upamiętnienia w znaczeniu lieu de mémoire. To także miejsce traumatyczne, naznaczone męczeńską śmiercią siedmiu generałów w 1965 roku. W swojej konstrukcji przypomina sanktuarium, a zabici generałowie stanowią „ofiary” w znaczeniu Durkheimowskim, które jawią się jako instancja uświęcająca mękę lub cele walki. Artykuł przybliża okoliczności powstania muzeum, historię jego rozwoju, a przede wszystkim znaczenie, jakie miało dla budowy tożsamości narodowej Indonezyjczyków.

Authors and Affiliations

Katarzyna Marta Głąb

Keywords

Indonezja Pancasila muzeum martyrologiczne tożsamość narodowa pamięć zbiorowa ofiara

EP ID EP201071
DOI 10.5604/01.3001.0010.2236
Views 86
Downloads 0