TESTOWAĆ, CZY NIE TESTOWAĆ ICD – KRAJOBRAZ PO SIMPLE
Journal Title: W Dobrym Rytmie - Year 2015, Vol 2, Issue 35
Abstract
Test progu defibrylacji był w przeszłości obligatoryjną częścią składową zabiegów implantacji ICD. Obecnie został zastąpiony testem skuteczności defibrylacji. Obydwa rodzaje testów pozwalają na potwierdzenie ciągłości układu, prawidłowej detekcji arytmii i skuteczności jej przerwania. Obecnie często odstępuje się od wykonania testu ze względu na stan kliniczny pacjenta lub strategię postępowania przyjętą w danym ośrodku. W zależności od badanej populacji ryzyko wystąpienia wysokiego progu defibrylacji waha się w zakresie 2-40%. Wyższe ryzyko wysokiego DFT mają młodsi chorzy, z większą masą ciała, wydłużonym czasem trwania zespołów QRS, większą masą lewej komory, inną niż niedokrwienna etiologią niewydolności serca, obniżoną frakcją wyrzutową, współistniejącą niewydolnością nerek. Powszechnie stosowanymi interwencjami mającymi na celu obniżenie DFT (uzyskanie 10 J marginesu bezpieczeństwa) są: zmiana polarności impulsu wysokoenergetycznego, repozycja elektrody, implantacja urządzenia o wyższej możliwej do dostarczenia energii, dodanie kolejnej elektrody ze zwojem wysokoenergetycznym (do żyły głównej górnej, v. azygos, zatoki wieńcowej, podskórnie). W większości badań porównujących grupę, w której wykonano test, z grupą, w której go nie wykonano, nie stwierdzono istotnego wpływu na śmiertelność. W wielu przypadkach wysokiego progu w podgrupach testowanych wykonane interwencje nie przynosiły istotnego obniżenia DFT. W randomizowanym badaniu SIMPLE jedynie u 31% pacjentów z wysokim DFT udało się go obniżyć za pomocą dodatkowych interwencji. Dodatkowo do tego badania nie włączono chorych z układem po stronie prawej, a 2/3 elektrod defibrylujących stanowiły elektrody dwuzwojowe. Wydaje się, że nadal brakuje wystarczających danych, aby całkowicie odstąpić od testu skuteczności defibrylacji.<br/><br/>
Authors and Affiliations
Przemysław Mitkowski
Keywords
Related Articles
- EP ID EP53719
- DOI 10.5604/18967892.1154004
- Views 71
- Downloads 0
Czy elektrokardiogram w zaburzeniach komorowych rytmu z drogi odpływu może ułatwić i uściślić szczegółowe rozpoznanie?
Arytmie komorowe z szeroko rozumianej drogi odpływu,w tym z drogi odpływu prawej komory, stanowiąstosunkowo częsty problem kliniczny. Arytmia tanależy do grupy arytmii idiopatycznych o łagodnymprzebiegu. Chorzy trafiając...
Brak detekcji częstoskurczu komorowego. Kiedy i jak zmieniać fabryczne ustawienia funkcji Wavelet?
Chory 69-letni z jednojamowym kardiowerterem defibrylatorem (ICD) wszczepionym w profilaktyce pierwotnej nagłego zgonu (niewydolność serca w przebiegu kardiomiopatii rozstrzeniowej) został przyjęty do szpitala z powodu...
Jak lekarz kierujący na implantację i prowadzący chorego po hospitalizacji może zmniejszyć ryzyko infekcji?
Infekcje układów stymulujących są wciąż poważnym problemem zabiegów implantacji. Analiza czynników ryzyka zakażeń wskazuje na możliwość redukcji powikłań przy odpowiednim przygotowaniu przedszpitalnym i poszpitalnym. Pr...
Wpływ wysiłku fizycznego na rozwój arytmii u sportowców i rekomendacje
Celem tego artykułu jest podkreślenie wpływu wysiłku fizycznego na rozwój arytmii u sportowców. Badania wskazują, że taka relacja istnieje i dotyczy intensywnego, a przy tym długotrwałego wysiłku fizycznego. W artykule z...
Implantacja stymulatora bezelektrodowego oraz izolacja żył płucnych u pacjentki z obustronnym obrzękiem limfatycznym kończyn górnych
63-letnia kobieta z objawowym zespołem tachykardia-bradykardia została przyjęta do kliniki w celu zabezpieczenia stałą stymulacją serca. Z uwagi na przebytą obustronną mastektomię z limfadenektomią i obrzękiem kończyn gó...