Trois Pièces Césara Francka – studium poznawcze, cz. II
Journal Title: Notes Muzyczny - Year 2017, Vol 1, Issue 7
Abstract
Źródłem, na którym bazuje dwuczęściowy artykuł zamieszczony w niniejszym czasopiśmie, jest praca magisterska autora o takim samym tytule, napisana pod kierunkiem prof. Piotra Grajtera w 2015 roku. Przedmiotem rozważań niniejszego artykułu są informacje teoretyczne: styl kompozytorski Francka oraz wybrane problemy, wskazówki wykonawcze dotyczące registracji, agogiki, artykulacji, palcowania, pedalizacji, ornamentacji utworów cyklu, które zdaniem autora pomogą zrozumieć język muzyczny Francka oraz ułatwią organistom wykonywanie tych utworów. Styl kompozytorski Francka, generalnie określany jako symfoniczny, połączył w swojej ostatecznej formie wiele różnych źródeł: zapoznanie z tradycją francuskiej muzyki organowej w czasie studiów, niderlandzkie zamiłowanie do form klasycznych, czerpanie z rozwinięć polifonicznych, studia kompozycji u Antona Reichy oraz fascynacja orkiestrą symfoniczną. Podążając za możliwościami, jakie dawały romantyczne, symfoniczne organy Cavaillé Colla Cesar Franck registrował swoje utwory na sposób orkiestrowy. Podczas premiery w Trocadéro kompozytor dysponował instrumentem czteromanuałowym, póżniej zaadaptował kompozycję do trzymanuałowych instrumentów (organy kościoła Saint-Clotilde). César Franck, nie podając żadnych oznaczeń metronomicznych, a jedynie ogólne określenia tempa i charakteru, pozostawił dużo wątpliwości odnośnie do wykonywania dzieł. Wykształciły się dwie główne tradycje interpretacji muzyki organowej Francka. Jedna wywodząca się od Charles’a Tournemire’a, a druga od Alexandre’a Guilmanta. W porównaniu do wcześniejszego cyklu Six Pièces, zawierającego mało oznaczeń artykulacyjnych, w Trois Pièces dostrzega się większą dbałość o kształtowanie fraz, budowanie napięć i tworzenie kontrastów, czemu służyć mają bardziej precyzyjne wskazania artykulacyjne. Partytury Trois Pièces nie zawierają żadnych wskazówek dotyczących palcowania. Cennych informacji o zasadach aplikatury stosowanych przez Francka dostarczają jego utwory fortepianowe oraz zachowana transkrypcja wybranych dzieł organowych Bacha w systemie Braille’a. Franck rozumiał funkcję partii pedału w szerszym kontekście i nie traktował jej wyłącznie jako prostej linii basowej czy podstawy harmonii.<br/><br/>
Authors and Affiliations
Sebastian Bączkowski
Keywords
Related Articles
- EP ID EP517719
- DOI -
- Views 60
- Downloads 0
Wydarzenia artystyczne i naukowe (styczeń – maj 2016)
Wydarzenia artystyczne i naukowe (styczeń – maj 2016)<br/><br/>
Textiles of Louis XIV
The article about textiles of Louis XIV was based on the lecture its author delivered during the Artistic and Scholarly Session “In the time of Couperin”, which took place at the Academy of Music in Łódź on 17–20 April 2...
Basic performance issues of the full voice accompaniment style in France in 1690–1750 in the light of selected treatises, part 1: France and its musical style
Basic performance issues of the full voice accompaniment style in France in 1690–1750 in the light of selected treatises is a cycle of articles based on Daniel Pochwała’s diploma thesis written during his BA studies at t...
The 17th century harpsichord keyboard in the context of works by Girolamo Frescobaldi (1583–1643) and Johann Jacob Froberger (1616–1667)
The article touches on the range and mechanism of keyboards of historical keyboard instruments, especially the harpsichord. It explains in an accessible way the basic construction principles, technical aspects and histor...
The obsession of music perfection – John Ogdon, life and fascinations of the piano virtuoso
The article describes the British pianist and composer admired for his brilliant playing. His extraordinary music talent revealed itself very early. At the age of 5 Ogdon played the piano better than many grown up people...