Ukraina 2014–2015: wojna (nie)hybrydowa

Apply

Ukraina 2014–2015: wojna (nie)hybrydowa

Journal Title: Zeszyty Naukowe Akademii Sztuki Wojennej - Year 2015, Vol 100, Issue 3

Abstract

Wojna, jaka się toczy na Ukrainie od późnej zimy 2014 roku, przez wielu polityków, analityków i badaczy określana jest jako „hybrydowa”. W zestawieniu z zawartością pojęcia „wojny hybrydowej”, które w nauce o stosunkach międzynarodowych pojawiło się po roku 2006, używanie go do opisania i analizy wojny o Krym i wschodnie części Ukrainy wywołuje - w opinii autora - poważne wątpliwości. Kluczowym elementem pierwotnej koncepcji „wojny hybrydowej” i jej istotą wydaje się być zróżnicowanie statusu prawnych beligerantów oraz powiązanych z nim radykalnych różnic w kulturach strategicznych. Stosowanie tego określenia wyłącznie do opisania metod prowadzenia wojny, jest dalece mylące. W wojnie zawsze sięgano po środki i metody zróżnicowane („klasyczne” i „nieklasyczne”), a wiodącym kryterium oceny była ich efektywność. Stosowanie „wojny hybrydowej”, jako osobnej kategorii badawczej i klasyfikacyjnej ma sens przede wszystkim przy analizie statusów prawnych stron konfliktu i ich kultur strategicznych. W odniesieniu do wojny na Ukrainie przyjmowanie „optyki hybrydowej” powoduje pominięcie Federacji Rosyjskiej jako strony wojującej. W najdalej idącej interpretacji można nawet przypuścić, iż włączenie do dyskursu wspominanej „hybrydowości” konfliktu spełnia kryteria „operacji informacyjnej”, eksponowanej w rosyjskich koncepcjach „wojny informacyjno-psychologicznej”. Jednym z celów takich działań ma być zdjęcie odpowiedzialności i ewentualnych konsekwencji poprzez działania „pod obcym sztandarem” oraz ukrywanie celów, rozmiarów i rzeczywistych sprawców agresji.

Authors and Affiliations

Jacek Reginia-Zacharski

Keywords

EP ID EP79815
DOI -
Views 79
Downloads 0