Usprawnianie psychoruchowe dzieci metodą Procus i Block

Apply

Usprawnianie psychoruchowe dzieci metodą Procus i Block

Journal Title: Rehabilitacja Medyczna - Year 2009, Vol 13, Issue 4

Abstract

Usprawnianie psychoruchowe metoda Procus i Block jest propozycją postępowania z dziećmi wykazującymi łagodne zaburzenia neuropsychologiczne określane jako minimalna dysfunkcja mózgu lub jako dysharmonia rozwojowa. Metodę opracowano w oparciu o znajomość neurofizjologicznych procesów rozwojowych mózgu w okresie prenatalnym i w dzieciństwie, uwzględniając zarówno genetyczne jak i środowiskowe uwarunkowania dojrzewania systemu nerwowego oraz zjawiska integracji i plastyczności mózgu. Przedstawiony został sposób diagnozowania dysharmonii rozwojowej wskazujący bezpośrednio na problemy wymagające interwencji. Terapia wg Proces i Block mieści się w nurcie terapii integracyjnych, w których na bazie ćwiczeń ruchowych stymuluje się rozwój wielu funkcji ośrodkowego układu nerwowego, zwłaszcza w zakresie wzajemnego ich sprzężenia i integrowania. Celem i efektem terapii jest konstrukcja i aktywizacja sieci neuronalnych, które odpowiadają za mózgowe procesy integracyjne. W metodzie Procus i Block zakłada się, że przez uświadamianie i osiąganie ruchu docelowego, dziecko dochodzi stopniowo do kontrolowania procesów psychologicznych, panowania nad sobą, co prowadzi do polepszenia procesów poznawczych: rozumowania, mowy, pamięci. Stopniowo poprawia się integracja systemu nerwowego jako całości. Terapia jest organizowana w grupach i jest wyraźnie ograniczona w czasie, który umożliwia dokonanie oceny skuteczności postępowania. Powtarzanie tego samego planu ćwiczeń służy uczeniu się struktury w czasie i antycypacji zdarzeń, zmniejszeniu lęku, agresywności i nadpobudliwości psychoruchowej, lepszego kontrolowania emocji i sytuacji stresogennych. W terapii stawia się dziecku tylko takie zadania, które są w zasięgu jego możliwości i równocześnie pomaga się mu w uświadomieniu sobie granic zachowań.

Authors and Affiliations

Zofia Kułakowska, Katarzyna Szamotulska

Keywords

Comparing the effectiveness of mobilization techniques with movement and myofascial techniques in patients following distal radius fractures treated conservatively

Introduction: Fractures of the distal radius are one of the most common types in the upper limb area. They lead to significant reduction in range of mobility, muscle weakness and the occurrence of serious pain.<br/><br/>...

Porównanie ubytku oraz odbudowy funkcji ręki w grupie pacjentów z całkowitym uszkodzeniem ścięgna prostownika długiego kciuka i w grupie z uszkodzeniem ścięgna zginacza długiego kciuka leczonych operacyjnie

Kciuk stanowi o 40% funkcji całej ręki, a uszkodzenie ścięgna prostownika długiego kciuka (EPL) i/lub ścięgna zginacza długiego kciuka (FPL) prowadzi do jej znacznego ograniczenia. Głównymi czynnikami wpływającymi na usz...

EP ID EP82019
DOI -
Views 83
Downloads 0