Utylizacja radu 226 z ośrodka onkologicznego – ocena narażenia personelu
Journal Title: Współczesna Onkologia - Year 2007, Vol 11, Issue 1
Abstract
226Ra znalazł zastosowanie w terapii onkologicznej ze względu na długi okres połowiczego rozpadu i rodzaj emitowanego promieniowania. Po wielu latach stosowania zastąpiono go izotopami krótkożyciowymi, charakteryzującymi się mniejszą radiotoksycznością. W niektórych ośrodkach onkologicznych nadal przechowuje się 226Ra pomimo niestosowania go w terapii. Niezbędnym warunkiem odebrania radu przez Zakład Unieszkodliwiania Odpadów Promieniotwórczych jest konieczność zatopienia posiadanych źródeł w szkle, co wiąże się z bezpośrednim narażeniem pracownika na napromieniowanie. Celem pracy jest zapoznanie się z problemem utylizacji radu na podstawie własnych doświadczeń, co ułatwi przeprowadzenie tych czynności w innych ośrodkach onkologicznych w Polsce. Po przeprowadzonej analizie wstępnej wyliczono, że osoba pracująca przez 3 godz. w odległości 50 cm od nieosłoniętych 72 źródeł radu 226 o łącznej aktywności 31 GBq otrzymałaby dawkę 91,5 mSv. Dawka ta jest ok. 5-krotnie większa od rocznej dawki granicznej (skutecznej) dla pracowników kategorii A, dlatego praca w takich warunkach jest kategorycznie zabroniona. Po zastosowaniu osłony ołowianej, zmniejszeniu mocy dawki (jednoczesne narażenie na aktywność jedynie 5 źródeł) i użyciu poręcznego palnika gazowego (umożliwiającego pracę za osłoną ołowianą) pracownik dokonujący ich zatopienia w szkle otrzymał dawkę 2 mSv. Ocenę narażenia wykonano na podstawie dozymetrii indywidualnej, środowiskowej, pomiarów skażeń i mocy dawek. Warunkiem koniecznym do spełnienia przed przystąpieniem do wykonywania tych czynności była analiza zagrożenia wyliczona matematycznie, pozwalająca określić szczegółowe warunki pracy. W ocenie zagrożenia brano pod uwagę nie tylko napromienienie zewnętrzne, ale również możliwość skażenia zewnętrznego i wewnętrznego. Przed przystąpieniem do pracy wykonano kontrolę szczelności źródeł.
Authors and Affiliations
Grzegorz Andryskowski
Kliniczne znaczenie ekspresji białka p21WAF1/CIP1 w niedrobnokomórkowym raku płuca
Niedrobnokomórkowy rak płuca (NDKRP) pozostaje najczęstszym nowotworem złośliwym w większości rozwiniętych krajów świata. Rokowanie w tym typie nowotworu nie uległo zmianie w ostatnich dziesięcioleciach i nadal pozostaje...
Zalecenia diagnostyczno-terapeutyczne dla wybranych nowotworów głowy i szyi. Rak jamy ustnej i wargi
Ocena jakości życia chorych leczonych z powodu raka odbytnicy metodą resekcji przedniej niskiej lub wycięcia brzuszno-kroczowego, bez radioterapii przedoperacyjnej
Rak jelita grubego, najczęstszy nowotwór złośliwy przewodu pokarmowego, jest poważnym i narastającym problemem zdrowotnym w Polsce i na świecie. Odbytnica stanowi najczęstsze umiejscowienie raka. Zasadniczym leczeniem ra...
Relation between abnormalities of heamostasis and neoangiogenesis in breast cancer patients
Haemostatic abnormalities in cancer patients have been observed for many years and still represent a matter of debate. The hyperactivation of blood coagulation associated with malignancy plays a crucial role in tumour gr...
Brachyterapia raka szyjki macicy: czas na zmiany?
Radioterapia, stosowana obecnie na ogół w skojarzeniu z cisplatyną, pozostaje obok postępowania chirurgicznego podstawową metodą leczenia większości inwazyjnych postaci raka szyjki macicy. Jej składowymi są napromienia...