WARSZAWSKIE KOLEKCJONERSTWO MILITARIÓW HISTORYCZNYCH OKRESU ZABORÓW cz. I Zbrojownie i zbiory*

Apply

WARSZAWSKIE KOLEKCJONERSTWO MILITARIÓW HISTORYCZNYCH OKRESU ZABORÓW cz. I Zbrojownie i zbiory*

Journal Title: Muzealnictwo - Year 2005, Vol 2006, Issue 47

Abstract

Po ostatnim rozbiorze Polski w 1795 r., w pozbawionej samodzielności politycznej Polsce zbieranie militariów, zwłaszcza polskich, stało się imperatywem patriotycznie nastawionego kolekcjonera i stanowiło rodzaj służby krajowi, wzmacniającej poczucie własnej tożsamości narodowej. W Warszawie, stolicy zniewolonego kraju powstało kilka, wartych odnotowania, zbiorów. Jeden z nich należał do Marcelego Bacciarelliego, malarza ostatniego króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego. Drugi zbiór posiadał książę Józef Poniatowski. Kolejna ze zbrojowni tego czasu, znajdowała się w Arsenale Królewskim przy ulicy Długiej. Jednak jedynym publicznym zbiorem militariów w okresie Królestwa Polskiego, była zbrojownia gen. Jana Henryka Dąbrowskiego ulokowana od 1818 r. w gmachu Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Po upadku powstania listopadowego w 1831 r., wszystkie te zbiory już nie istniały. Do znaczniejszych kolekcji militariów historycznych istniejących do ostatniej wojny, a stworzonych w 1 połowie XIX w., przez kolekcjonerów z kręgów stołecznej arystokracji, należały zbiory Krasińskich, Zamoyskich, Potockich a potem, Przezdzieckich. W 2 połowie XIX stulecia powstały w Warszawie prywatne zbiory broni zabytkowej, zgromadzone przez miłośników dawnych militariów, wywodzących się z środowiska inteligencji warszawskiej. Należeli do nich m. in.: dyrektor Muzeum Sztuk Pięknych w Warszawie Justynian Karnicki, Antoni i Antoni Jan Strzałeccy, antykwariusz Gustaw Soubise-Bisier, artysta malarz i konserwator Wojciech Kolasiński, czy poeta i literat Artur Oppman. Krótko działające przy Bibliotece Głównej w Warszawie Muzeum Starożytności także gromadziło zabytkową broń.

Authors and Affiliations

Konrad Ajewski

EP ID EP61805
DOI -
Views 37
Downloads 0