Wpływ charakterystyki inhalatora i postaci leku na depozycję płucną oraz skuteczność terapii wziewnej

Apply

Wpływ charakterystyki inhalatora i postaci leku na depozycję płucną oraz skuteczność terapii wziewnej

Journal Title: Przewodnik Lekarza - Year 2005, Vol 79, Issue 7

Abstract

Podawanie leków w postaci aerozolu w leczeniu chorób płuc wykazuje przewagę nad drogą doustną lub pozajelitową. Główne zalety obejmują osiągnięcie dużego stężenia leku w drogach oddechowych przy jednoczesnym bardzo małym stężeniu leków we krwi, co minimalizuje ogólnoustrojowe działania niepożądane. Ma to szczególne znaczenie w zastosowaniu kortykosteroidów. Główną wadą terapii wziewnej jest konieczność opanowania przez chorych właściwej techniki użycia, charakterystycznej dla danego typu inhalatora. Z tego względu dobór odpowiedniego urządzenia, cechującego się łatwością stosowania i osiąganiem bez nadmiernego wysiłku ze strony pacjenta wymaganych parametrów przepływowych, zapewniających prawidłową depozycję leku w płucach, ma podstawowe znaczenie dla prawidłowej terapii. Przede wszystkim w odniesieniu do inhalatorów suchego proszku DPI istnieją istotne różnice w odsetkach chorych, którzy są w stanie uzyskać optymalny przepływ wdechowy, zalecany dla ocenianego urządzenia, stosując porównywane inhalatory proszkowe. Należy zwrócić szczególną uwagę na charakterystykę urządzenia, zwłaszcza jego opór własny, który w połączeniu z możliwościami uzyskania przez pacjenta odpowiednich parametrów wentylacyjnych determinuje dawkę uwalnianego leku, charakterystykę aerozolu, a w konsekwencji całkowitą i miejscową depozycję płucną. Należy pamiętać, że zastosowanie tego samego leku w tej samej dawce za pomocą różnych urządzeń zmienia depozycję płucną całkowitą i miejscową w związku ze zmienioną uwalnianą dawką i odmienną charakterystyką inhalatora.

Authors and Affiliations

Marek Jutel

Keywords

EP ID EP91130
DOI -
Views 105
Downloads 0