WSPOMNIENIA O PRACOWNIKACH MUZEUM W WILANOWIE

Journal Title: Muzealnictwo - Year 2005, Vol 2006, Issue 47

Abstract

Historyk sztuki, kurator Muzeum w Wilanowie, zaliczana do grupy osób, której muzeum zawdzięcza najwięcej. Podjęła pracę w muzeum w 1954 r. gdy rząd podjął decyzję o odbudowie Wilanowa, pomnika polskiej historii. Powierzono jej organizację i nadzór merytoryczny nad rekonstrukcją dekoracji i wyposażenia wnętrz pałacowych, inwentaryzację i rewindykację ocalałych zbiorów, ich opracowanie, organizację muzealnych magazynów, oraz organizację pierwszych ekspozycji muzealnych. Pełniła obowiązki wicedyrektora, aktywnie uczestniczyła w organizacji wszystkich wystaw, sesji naukowych, przygotowaniach do wizyt dyplomatycznych. W 300. rocznicę elekcji Augusta II przypadającą w 1997 r. zorganizowała wystawę poświęconą francuskiemu malarzowi Louisowi de Silvestre’owi, według własnego scenariusza oraz projektu aranżacji obrazów. Była również autorką katalogu towarzyszącemu wystawie. Wiele publikacji poświęciła Galerii Malarstwa twórcy muzeum wilanowskiego Stanisława Kostki Potockiego. Zmarła 9 października 2003 roku. W 1970 r. wyróżniona została odznaką Zasłużonego Działacza Kultury, dwa lata później złotą odznaką za Opiekę nad Zabytkami. W roku 1977 przyznano jej Złoty Krzyż Zasługi, a w 1983 – złotą odznakę za zasługi dla Warszawy. Maria Żukowska (ur. 17.12.1926 – 24.02.2005)Historyk sztuki uznany specjalista w zakresie aranżacji dekoracji tkaninowych we wnętrzach zabytkowych, autorka publikacji na temat tkanin zabytkowych i kolekcji sreber francuskich Razem z Wojciechem Fijałkowskim i Ireną Voisé tworzyła zręby Działu Sztuki zajmującego się inwentaryzacją przechowywanych przez muzeum zbiorów, ich selekcją, dokumentacją, kwalifikacją konserwatorską i opracowaniem. Kustosz Marii Żukowskiej powierzono zadanie przywrócenia świetności ściennych dekoracji tkaninowych Pałacu Wilanowskiego, Pałacu Nieborowskiego, Pałacu Łazienkowskiego, Królikarni, Pałacu Biskupiego w Kielcach, Zamku Królewskiego w Warszawie, a także zorganizowanie w Muzeum Wilanowskim, renomowanej dzisiaj Pracowni Konserwacji Tkanin. Pod merytoryczną opieką Marii Żukowskiej znajdowała się także wilanowska kolekcja wyrobów jubilerskich, sreber, brązów i emalii. Zgromadziła ona bogaty materiał naukowy służący do opracowania scenariusza wystawy i katalogu. Swe publikacje poświęciła kolekcji wilanowskiej: welurom genueńskim, portretom haftowanym, srebrom francuskim i rekonstrukcji tkanin zabytkowych. Zmarła 24 lutego 2005 roku W uznaniu zasług otrzymała:  w 1970 r. złotą odznakę Ministerstwa Kultury i Sztuki za opiekę nad zabytkami, w 1977 r.  Srebrny Krzyż Zasługi, w 1984 r.  odznaczenie Zasłużonego dla „Cepelii”, w 1986 r.  Złoty Krzyż Zasługi i rok później odznaczenie Zasłużonego Działacza Kultury. Jadwiga Mieleszko (ur. 28.07.1942 – zm. 3.04.2006)1 grudnia 1964 r. rozpoczęła pracę w muzeum wilanowskim w Dziale Dokumentacji Naukowej. Porządkowała i gromadziła materiały archiwalne oraz dokumentację opracowań z zakresu historii Wilanowa, zgłębiała zawiłości ikonograficzne architektonicznej dekoracji Pałacu Wilanowskiego. Dla Państwowego Wydawnictwa Naukowego opracowała monografię warszawskiego Pałacu Czapskich, wydaną w 1971 r. w serii „Zabytki Warszawy” oraz hasła Encyklopedii Warszawy, , dotyczące Pałacu Czapskich, kościoła Św. Anny w Wilanowie, Parku Skaryszewskiego oraz Parku Traugutta. Uczestniczyła w realizacji zadań powołanego w roku 1968 Ośrodka Badań nad Barokiem. Brała czynny udział w realizacji projektu „Polonia: arte e cultura dal madioevo all’illuminismo, Roma – Palazzo Venezia 1975”. W 1980 r. podjęła obowiązki kierownika Ośrodka Dokumentacji Naukowej i sekretarza wydawnictw muzealnych.Współorganizowała wystawę „Chwała i sława Jana III w sztuce i literaturze XVII-XX w.” i „Mistrz Pinzel, legenda i rzeczywistość” oraz „Dary i zakupy Muzeum w Wilanowie 1962-1992”. Była współautorką i redaktorką publikacji, towarzyszącym ekspozycjom. Publikowała na temat ikonografii dekoracji architektonicznych Pałacu Wilanowskiego, rysunków i grafik, rzeźby Pinzla. Wykazywała głębokie zrozumienie edukacyjnej misji muzealnictwa, obowiązku spoczywającego na kontynuatorach tradycji tego miejsca. Od 1995 r., pełniąc funkcję wicedyrektora, była wsparciem merytorycznym dla wszystkich podejmowanych przez muzeum inicjatyw organizacyjnych, badawczych, popularyzatorskich. Rzetelność i dążenie do perfekcji w każdej dziedzinie nadawały jej pracy szczególną wartość. Zmarła 3 kwietnia 2006 roku.

Authors and Affiliations

Anna Kwiatkowska

Keywords

Related Articles

DOROTA FOLGA-JANUSZEWSKA, MUZEUM: FENOMENY I PROBLEMY, KRAKÓW 2015, SS. 157

Książka Doroty Folgi-Januszewskiej jest refleksją muzeologa i praktyka muzealnego nad zjawiskami towarzyszącymi współczesnym przemianom muzealnictwa. Dynamiczny jego rozwój odnotowuje się na całym świecie. Muzea wchodząc...

FORUM EDUKATORÓW MUZEALNYCH

Forum Edukatorów Muzealnych powstało w 2006 roku. Pomysłodawcami i organizatorami projektu byli pracownicy Muzeum Narodowe w Warszawie oraz Muzeum Pałacu w Wilanowie. Jego członkami jest obecnie 250 pracowników działów...

RIJKSMUSEUM W AMSTERDAMIE. HISTORYZM A (ANTY) MULTIMEDIALNOŚĆ

Artykuł omawia założenia ekspozycyjne zmodernizowanego Rijksmuseum w Amsterdmie (2003–2013). Stanowi głos polemiczny i krytyczny wobec tych założeń i sposobu ich realizacji. Najważniejszym założeniem był „powrót do źróde...

Download PDF file
  • EP ID EP61849
  • DOI -
  • Views 35
  • Downloads 0

How To Cite

Anna Kwiatkowska (2005). WSPOMNIENIA O PRACOWNIKACH MUZEUM W WILANOWIE. Muzealnictwo, 2006(47), 253-265. https://europub.co.uk/articles/-A-61849