Zasady postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u chorych na nowotwory podścieliskowe przewodu pokarmowego (GIST) w 2010 roku
Journal Title: OncoReview - Year 2011, Vol 1, Issue 1
Abstract
Nowotwory podścieliskowe przewodu pokarmowego (ang. gastrointestinal stromal tumors, GIST) są najczęstszymi nowotworami pochodzenia mezenchymalnego w obrębie przewodu pokarmowego. Nowotwory te, dzięki postępom w diagnostyce patologiczno-molekularnej, powszechnie rozpoznawane są dopiero od kilku lat. W pracy przedstawiono zalecenia dotyczące diagnostyki i terapii tych nowotworów opracowane na podstawie danych naukowych oraz doświadczenia ekspertów, które są powszechnie akceptowane i warte rekomendacji. Nadekspresja błonowego receptora KIT, będąca następstwem mutacji protoonkogenu KIT, jest wysoce specyficzna dla GIST i możliwa do wykrycia metodami immunohistochemicznymi (CD117) w preparatach histopatologicznych z guza, stanowi najważniejsze kryterium w jego diagnostyce mikroskopowej i wskazaniach do leczenia drobnocząsteczkowymi inhibitorami kinaz tyrozynowych. W każdym przypadku zalecane jest przesłanie materiału do badań molekularnych (w celu analizy mutacji genów KIT i PDGFRA). Radykalne leczenie operacyjne jest nadal najskuteczniejszą metodą leczenia pierwotnych GIST, jednakże nowotwór ten cechuje duży potencjał nawrotowości. W przypadkach zmian nieoperacyjnych/rozsianych leczeniem z wyboru jest zastosowanie inhibitora kinaz tyrozynowych – imatynibu, leku, który stanowi pierwsze efektywne leczenie systemowe w zaawansowanym GIST CD117(+). Zalecana dawka początkowa powinna wynosić 400 mg raz dziennie (800 mg dziennie w przypadku mutacji w eksonie 9. KIT). Monitorowanie leczenia musi opierać się na powtarzanym badaniu za pomocą tomografii komputerowej jamy brzusznej z uwzględnieniem zmian wielkości i gęstości. W przypadku progresji zaleca się zwiększenie dawki imatynibu do 800 mg na dobę, a w przypadku braku skuteczności zastosowanie sunitynibu w dawce początkowej 50 mg dziennie. Obecnie trwają badania kliniczne nad ustaleniem roli leczenia chirurgicznego w skojarzeniu z imatynibem oraz skuteczności innych leków celowanych molekularnie w przypadku występowania oporności w czasie leczenia imatynibem. Dostępne dane odnośnie do leczenia uzupełniającego wskazują na poprawę przeżycia wolnego od nawrotu, zwłaszcza w grupie chorych o istotnym ryzyku nawrotu choroby. Przedstawione zasady postępowania diagnostyczno-terapeutycznego powinny być praktycznie wprowadzane przez lekarzy zajmujących się chorymi na GIST w Polsce.
Authors and Affiliations
Piotr Rutkowski
Keywords
Related Articles
- EP ID EP53085
- DOI -
- Views 244
- Downloads 0
Leczenie celowane przewlekłej białaczki szpikowej a układ sercowo-naczyniowy
Zachorowania na przewlekłą białaczkę szpikową dotykają głównie osób starszych, u których występują istotne czynniki ryzyka miażdżycy, a często również organiczne choroby serca. Leki ukierunkowane molekularnie, takie jak...
Complications of palliative antiangiogenic therapy in patients with colorectal cancer
Introduction: Bevacizumab is an antiangiogenic drug used in the therapy of numerous solid tumours including colorectal adenocarcinoma. The efficacy and safety of bevacizumab has been demonstrated in many multicenter clin...
Mitral regurgitation after anthracycline exposure: a case report
We report the case of a 66-year-old African American female with a history of breast cancer previously treated with anthracycline based chemotherapy presenting with significant mitral regurgitation. She initially had pre...
Safety and efficacy of liposomal doxorubicin in a patient treated for metastatic breast cancer
Breast cancer is the most common malignancy among women in Poland and all over the world. Despite the development of modern therapies, cytostatics still play one of the main roles in treatment of this disease. Classic an...
The management and outcome of essential thrombocythemia in pregnancy - single-center experience
Essential thrombocythemia (ET) is a myeloproliferative neoplasm characterized by an increase in platelet (PLT > 450 000/μl) and a tendency for either thrombosis or hemorrhage. ET is often diagnosed in elderly life...