Zastosowanie maski twarzowej w leczeniu ortodontycznym - opis trzech przypadków
Journal Title: Forum Ortodontyczne - Year 2012, Vol 8, Issue 4
Abstract
Maska twarzowa jest aparatem zewnątrzustnym stosowanym od wielu lat w leczeniu ortodontycznym. Aparat ten został skonstruowany w 1968 roku przez Delaire i jest nadal wykorzystywany w leczeniu wad doprzednich, takich jak wady klasy III oraz przodozgryzu rzekomego, wynikającego z niedorozwoju przedniego odcinka szczęki (rozszczepy, braki zawiązków zębów siecznych bocznych). Aparat stosuje się zarówno u pacjentów z uzębieniem mlecznym, mieszanym jak i stałym. Celem pracy było zaprezentowanie działania maski twarzowej w zależności od wieku pacjenta, w leczeniu wad doprzednich - przodogryzu rzekomego. W przedstawionych trzech przypadkach zastosowano leczenie za pomocą aparatu stałego cienkołukowego i maski twarzowej. Zastosowana metoda leczenia ortodontycznego u pacjenta z uzębieniem mlecznym, mieszanym lub stałym, skutkowała zarówno poprawą warunków okluzji jak i 3 pozytywnymi zmianami w zakresie estetyki twarzy. Zmiany szkieletowe były przede wszystkim wynikiem uaktywnienia wzrostu i ruchu szczęki ku przodowi, co w analizie cech metrycznych ujawniło się zwiększeniem wielkości kąta SNA i ANB, a zmiany te były większe u pacjentów z uzębieniem mlecznym i mieszanym. Natomiast zmiany zębowe polegały na wychyleniu zębów siecznych szczęki ku przodowi, co w analizie cech metrycznych ujawniło się zmianą wielkości kąta 1/NS, 1/ML i 1/1. Wniosek. Zastosowanie aparatu stałego segmentowego lub całkowitego i maski twarzowej, prowadzi do zmian wartości kątów szkieletowych i zębowych, a także do uzyskania prawidłowego nagryzu pionowego i poziomego w wyniku ortopedyczno-ortodontycznego działania maski twarzowej, jednakże zmiany te zależne są od okresu rozwojowego pacjenta, w którym podjęto terapię. (Forum Ortod. 2012; 8: 183 - 95). Nadesłano: 30.06.2012 Przyjęto do druku: 30.11.2012
Authors and Affiliations
Małgorzata Pobol-Aidi, Joanna Czaplińska, Nedal Aidi, Teresa Matthews-Brzozowska
Sprawozdanie z zebrania światowej Federacji Ortodontów (WFO), san Diego, UsA
.
Standaryzacja czy indywidualizacja?
Ocena górnych dróg oddechowych u pacjentów zakwalifikowanych do leczenia metodą poprzecznej ekspansji szczęki
Niedorozwój szczęki w wymiarze poprzecznym może mieć wpływ na upośledzenie oddychania. Zwężenie szczęki należy leczyć wcześnie. Najczęściej stosowaną metodą jest zastosowanie aparatu do szybkiej ekspansji szczęki (RME, R...
Metody oceny wieku zębowego u pacjentów w wieku rozwojowym– przegląd piśmiennictwa
W pracy przedstawiono znaczenie oceny wieku zębowegodla potrzeb antropologii, medycyny sądowej, endokrynologiioraz ortodoncji. Celem pracy była prezentacja i porównaniesposobów oceny wieku zębowego u dzieci. Dzieli się...
Wpływ przekroju górnych dróg oddechowych na wymiar pionowy i strzałkowy oraz oś twarzy według Rickettsa
Przedstawione badanie ocenia wpływ szerokości górnych dróg oddechowych na wysokości migdałka gardłowego w grupie pacjentów z prawidłowym i zaburzonym torem oddychania na podstawowe parametry morfologii części twarzowej c...