Antygen raka płaskonabłonkowego (SCC) w diagnostyce i monitorowaniu leczenia chorych na raka szyjki macicy

Apply

Antygen raka płaskonabłonkowego (SCC) w diagnostyce i monitorowaniu leczenia chorych na raka szyjki macicy

Journal Title: Współczesna Onkologia - Year 2006, Vol 10, Issue 7

Abstract

Antygen raka płaskonabłonkowego (SCC – squamous cell carcinoma antigen) jest pierwszym markerem w raku szyjki macicy. SCC należy do rodziny inhibitorów proteaz serynowych. Podwyższone stężenie SCC występuje w rakach płaskonabłonkowych regionu głowy i szyi, przełyku, krtani, szyjki macicy, jamy ustnej. SCC nie jest swoistym markerem raka płaskonabłonkowego. Jego zwiększone stężenie stwierdza się także w niektórych nowotworach i chorobach nienowotworowych. Wielu naukowców wykazało przydatność antygenu SCC w ocenie wczesnych efektów leczenia raka płaskonabłonkowego. W naszej pracy wykazaliśmy przydatność antygenu SCC w diagnostyce i monitorowaniu leczenia chorych na raka szyjki macicy. Wraz ze wzrostem stopnia zaawansowania klinicznego rośnie we krwi chorych stężenie antygenu SCC. Występuje zależność między stężeniem antygenu SCC przed rozpoczęciem leczenia z późniejszą oceną wczesnych i odległych wyników leczenia chorych na raka szyjki macicy. Analizowano stężenie antygenu SCC u 163 chorych na raka szyjki macicy w różnym stopniu zaawansowania klinicznego, 118 z nich poddano 5- i 10-letniej obserwacji po zakończonym leczeniu radykalnym. Oceniono również czułość oznaczeń stężenia antygenu SCC w zależności od stopnia klinicznego zaawansowania. Końcowe wnioski wskazują na korelację stężenia antygenu SCC ze stopniem zaawansowania klinicznego choroby. Po drugie, udowodniono przydatność markera w monitorowaniu efektów leczenia chorych na raka szyjki macicy. Po trzecie, wykazano zależność rokowania chorych na raka szyjki macicy zależnie od początkowego stężenia SCC we krwi przed rozpoczęciem leczenia.

Authors and Affiliations

Marcin Stępień, Jan Kornafel

Keywords

EP ID EP118365
DOI -
Views 49
Downloads 0