Cytrulina jako parametr prognostyczny całkowitego lub częściowego odstawienia żywienia pozajelitowego u dorosłych pacjentów – obserwacyjne badanie pilotowe
Journal Title: Diagnostyka Laboratoryjna - Year 2018, Vol 54, Issue 1
Abstract
Cel: Stężenie cytruliny we osoczu jest uznanym markerem wydolności jelita cienkiego. Celem badania było ocena korelacji między stężeniem cytruliny a możliwością redukcji podaży dożylnej u chorych dorosłych z zespołem krótkiego jelita zależnym od żywienia pozajelitowego. Metody: W tym celu oznaczyliśmy metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej poziom cytruliny w osoczu u 29 pacjentów z żywionych pozajelitowo w ośrodku żywienia pozajelitowego w Warszawie. Oznaczenie zostało przeprowadzone w 2014 – 2015 r., a po około 12 miesiącach, w 2016 r oceniliśmy korelację pomiędzy stężeniem cytruliny, a stopniem redukcji podaży pozajelitowej u badanych pacjentów, dokonanej na podstawie oceny klinicznej wydolności przewodu pokarmowego. Wyniki zostały opracowane statystycznie z użyciem testu t-Studenta. Wyniki: Poziom cytruliny u dwudziestu dziewięciu przebadanych pacjentów wahał się w granicach 6,1 – 44,9 μmol/L (średnio 19,9 μmol/L). U sześciu chorych, u których całkowicie odstawiono żywienie pozajelitowe poziom cytruliny w osoczu wahał się pomiędzy 19,5 – 44,9 μmol/L (średnio 28,7 μmol/L). U czterech pacjentów, u których stężenie cytruliny wynosiło pomiędzy 19,0 – 30,6 μmol/L (średnio 23,8 μmol/L) żywienie pozajelitowe zostało zredukowane do pięciu wlewów na tydzień. U dziewiętnastu pacjentów, u których nie można było zredukować podaży pozajelitowej, poziom cytruliny wahał się pomiędzy 6,1 – 18,8 μmol/L (średnio 15,3 μmol/L). Poziom cytruliny w łącznej grupie pacjentów, u których zredukowano lub całkowicie odstawiono żywienie pozajelitowe był statystycznie niższy od poziomu cytruliny u pacjentów całkowicie zależnych od żywienia pozajelitowego (p = 0,0001). Wnioski: Wartość stężenia cytruliny w osoczu jest dobrym prognostykiem możliwości całkowitego lub częściowego odstawienia żywienia pozajelitowego u pacjentów z zespołem krótkiego jelita.
Authors and Affiliations
Sylwia Osowska, Marek Kunecki, Wojciech Hilgier, Mohammad Omidi, Joanna Tokarczyk, Krystyna Majewska, Jacek Sobocki
Keywords
Related Articles
- EP ID EP615140
- DOI -
- Views 91
- Downloads 0
Znaczenie współpracy pomiędzy laboratorium cytogenetycznym i molekularnym w diagnostyce genetycznej chorób hematoonkologicznych na przykładzie pacjenta pediatrycznego z rozpoznaniem ostrej białaczki szpikowej (AML)
Profilowanie genetyczne komórek nowotworowych jest obecnie standardem w diagnostyce chorób rozrostowych układu krwiotwórczego. Potwierdzenie obecności charakterystycznych zaburzeń genetycznych jest niezwykle istotne dla...
Programy sprawdzianów międzylaboratoryjnych realizowane przez Centralny Ośrodek Badań Jakości w Diagnostyce Laboratoryjnej w 2017 r
W 2017 r. Centralny Ośrodek Badań Jakości w Diagnostyce Laboratoryjnej przeprowadził zgodnie z przyjętym harmonogramem rocznym 28 edycji sprawdzianów międzylaboratoryjnych w ramach programu powszechnego i programu centra...
Czynniki z rodziny VEGF oraz ich receptory w diagnostyce raka piersi
Rak piersi od lat jest najbardziej rozpowszechnionym nowotworem złośliwym dotykającym kobiety i jedną z najczęstszych przyczyn ich śmiertelności z powodu chorób nowotworowych. Obecnie w diagnostyce raka piersi najbardzie...
Częstość występowania owsika ludzkiego (Enterobius vermicularis) u dzieci z wybranych przedszkoli województwa wielkopolskiego
Owsik ludzki (Enterobius vermicularis) jest kosmopolitycznym pasożytem jelita grubego. Do zarażenia E. vermicularis dochodzi najczęściej w zamkniętych zbiorowiskach ludzkich, w tym przedszkolach, żłobkach i domach dzieck...
Diagnostyka laboratoryjna zarażeń Acanthamoeba spp
Pierwotniaki Acanthamoeba castellanii to jednokomórkowe, wolno żyjące, kosmopolityczne pełzaki, które do organizmu dostają się głównie poprzez błonę śluzową jamy ustnej, nosowej, rogówkę, układ oddechowy, uszkodzoną skór...