Abstract

Lekarze, poza pełnioną funkcją społeczną, są przede wszystkim ludźmi i podlegają tym samym prawidłom rozwoju schorzeń co populacja ogólna. Mimoto stanowią szczególną grupę trudnych i kapryśnych pacjentów. Podobnie zachowują się w przypadkach, kiedy pacjentem jest członek ich rodziny. Wynika to z kilku przesłanek:- usiłują pośpiesznie uzyskać pomoc kolegi, na wstępie już sugerując mu rozpoznanie;- kiedy uzyskają poradę, modyfikują zalecenia według własnej opinii;- często i empirycznie leczą sami siebie (lub swoją rodzinę), wykorzystując łatwy dostęp do leków na receptę. Powoduje to wiele nieporozumień, nadużywanie leków oraz nieprawidłowości zarówno w zakresie diagnostyki, jak i leczenia. Wskazanym niekorzystnym efektom leczenia przez lekarzy siebie i swojej rodziny mogłoby zapobiec przestrzeganie zasady korzystania z pomocy medycznej tylko u niezależnego specjalisty, ale jak się wydaje - nie jest to możliwe w większości przypadków.

Authors and Affiliations