Abstract

Wstęp: Doświadczenie zawału serca może zmienić nastawienie chorych wobec własnej cielesności. Sposób postrzegania i doświadczania własnego ciała może mieć istotny wpływ na przebieg zdrowienia, przestrzeganie zaleceń lekarskich oraz realizowanie prozdrowotnego trybu życia u tych chorych. Celem pracy była psychologiczna analiza związków między obrazem własnego ciała u chorego a czynnikami osobowościowymi, socjodemograficznymi, fizycznymi oraz medycznymi u osób po pierwszym zawale serca. Materiały i metody: Badaniami objęto 160 chorych po pierwszym zawale serca (80 kobiet i 80 mężczyzn) w wieku 34–65 lat (średnia =53,44; SD =6,40). Do badania obrazu ciała wykorzystano Kwestionariusz Obrazu Ciała, obraz siebie okre- ślono za pomocą Testu Przymiotników ACL-37 (Adjective Check List). Wyniki: Poziom zadowolenia z ciała kształtowany był przez dwa wymiary osobowości (Towarzyskość, Słabość i zahamowanie) oraz płeć badanych. Mniejsza satysfakcja z ciała łączyła się z większym nasileniem Słabości i zahamowania oraz mniejszym nasileniem Towarzyskości w profilu osobowości badanych. Kobiety były mniej zadowolone z ciała niż mężczyźni. Znaczenie przypisywane własnemu ciału kształtowane było przez dwa wymiary osobowości (Ekspansywność, Słabość i zahamowanie) chorych oraz ich wiek. Większe znaczenie cielesności nadawały osoby cechujące się w większym stopniu Ekspansywnością, a w mniejszym stopniu Słabością i zahamowaniem oraz osoby starsze. Wnioski: Zmiana ustosunkowania wobec własnego ciała u osób po pierwszym zawale serca powinna uwzględniać kształtowanie właściwości osobowości kluczowych dla poczucia własnej skuteczności oraz umiejętności społecznych.

Authors and Affiliations