Efektywność nauki jazdy na nartach zjazdowych u początkujących w zależności od długości nart
Journal Title: Antropomotoryka. Journal of Kinesiology and Exercise Sciences - Year 2008, Vol 18, Issue 43
Abstract
Biorąc pod uwagę postęp, jaki dokonał się w narciarstwie w ostatnich latach, do nauczania jazdy na nartach wykorzystuje się aktualną technikę carvingową z zastosowaniem nowych taktyk metodycznych.Celem badania, którym objęto początkujących narciarzy, było porównanie efektywności nauki jazdy na krótkich nartach (poniżej 100 cm) – o stopniowo rosnącej długości (grupy A1, A2) i na nartach o 10–15 cm krótszych od wzrostu danej osoby (grupy B1, B2). Do porównania efektywności nauki posłużono się danymi na temat różnic czasu poświęcanego na opanowanie etapu podstawowego, technicznej jakości wykonania skrętów w carving fun parku oraz wynikami zawodów w slalomie gigancie, zorganizowanych na zakończenie kursu.Badania prowadzono w szkole narciarskiej i na kursie narciarskim w szkole średniej. W szkole narciarskiej grupa A1 składała się 19 kursantów, a grupa B1 – z 20 kursantów. Uczestników kursu w szkole średniej podzielono natomiast na dwie grupy: A2 i B2. W trakcie nauki jazdy stosowano metody austriackiej szkoły narciarskiej.Kursanci z grup A1 i A2 opanowali podstawy etap nauki jazdy na nartach średnio w ciągu 325 minut (5 godzin 25 min). Kursanci z grup B1 i B2 opanowali podstawowy etap nauki jazdy na nartach o 10–15 cm krótszych od wzrostu danej osoby, w którym wykorzystuje się także łuki płużne, średnio w ciągu 16 godzin. Kursanci z grupy A2, którzy uczyli się jazdy na krótkich nartach, osiągnęli w zawodach średni wynik czasowy o 0,92 s lepszy niż kursanci z grupy B2. Kursanci z grupy A2, którzy uczyli się jazdy na krótkich nartach, osiągnęli w zawodach w carving fun parku lepsze wyniki niż kursanci z grupy B2.Wyniki potwierdziły większą efektywność nauki jazdy u osób początkujących na krótkich, stopniowo przedłużanych nartach (grupy A1, A2).
Authors and Affiliations
Ivan Čillík , Ľubomír Král
Zmiany w rozwoju somatycznym i motorycznym u dzieci i młodzieży w latach 1980–1988 i w roku 2000
[b]Cel pracy.[/b] Porównanie wysokości i masy ciała oraz rozwoju wybranych zdolności motorycznych dzieci i młodzieży populacji krakowskiej na podstawie badań przeprowadzonych w latach 1980–1988 i w roku 2000.[b]Materiał...
A scientific evening with N.A. Bernstein, G.A. Miller and A.G. Feldman
Theoretical analyses make the essence of motor control to a much greater extent than in any other scientific physical culture discipline. In this field, there are many achievements of outstanding scientists. However, the...
Charakterystyki różnicowania kinestetycznego po krótkotrwałym powtarzanym wysiłku fizycznym u kobiet w wieku 65–70 lat na tle kobiet młodych aktywnych fizycznie
[b]Cel pracy.[/b] Ocena wielkości i kierunków zmian różnicowania kinestetycznego po krótkotrwałych oraz umiarkowanie intensywnych wysiłkach fizycznych u kobiet w wieku starszym na tle zmian u kobiet młodych i aktywnych f...
Uczenie się czynności ruchowych w świetle teorii Bernsztejna
Teoria fizjologicznej budowy ruchów N.A. Bernsztejna może stanowić trzon modelu uczenia się ruchów. Podstawowym procesem tego modelu jest redukcja stopni swobody w zakresie pojedynczych ruchów (sterowanie) oraz w zakresi...
Wydanie monografii Włodzimierza Starosty pt.: Motoryczne zdolności koordynacyjne (znaczenie, struktura, uwarunkowania, kształtowanie)
Recenzowana monografia jest poświęcona szczególnie ważnej dla teorii i praktyki treningu sportowego problematyce - określeniu miejsca, znaczenia, struktury, uwarunkowań i sposobów kształtowania koordynacyjnych zdolności...